யுத்தத்தில் உருவான காதல் (சிறுகதை)

கிழக்கின்கரையோரம் கீழ் வானில் ஏழு நிறங்கள் வளைந்து இசை பாடும் வானவில்லின் அழகும் மேகங்கள் ஒன்றுடன்ஒன்று மோத கதிரவன் ஒளிக்கீற்று பூமியெங்கும் பரவ மாநிறம் கொண்டு வளைந்தாடும் மங்கையின் வதனம் சனக் கூட்டத்துக்குள் என் கண்ணுக்கு தெரிந்தது அவள்தான் என் ஆனந்தி

ஓடி விளையாடும் பிஞ்சுகள் .வயதில் முதிர்ந்த தாத்தாக்கள் நெஞ்சை பிடித்த வண்ணம் ஓலமிட்டு திரிகிறார்கள் விமானங்களின் இறச்சல் சப்தங்களும் ஆங்காங்கே குண்டுகளின் சப்பதங்கள்,கேட்ட வண்ணம் இருந்தது,

மூட்டை மூட்டையாய் துணிகளும் மூட்டை மூட்டையாய் சமயல் பாத்திரங்களையும் தலையிலும் தோழிலும் சுமந்த வண்ணம் படுத்துறங்க கையில் ஓலைப்பாயுடனும் தன் ஊர் சொந்தங்களுடன் இடம் பெயர்ந்து போகிறாள்

குண்டுகளின் ஆணவ அகோரத் தாண்டவம் அவள் உடல் எங்கும் பதம் பார்த்தது அவள் இரத்தம் துவைந்த உடையுடன் அழுத குரலுடன் தன் காதலனை பார்க்க வேண்டும் என்ற மன ஏக்கத்துடன் தன்னால் முடிந்தளவு அவள் போராடி ஒரு தன்னம்பிக்கையுடன் ஒரு பக்க கரையை அடைகிறாள்

அவள் பாதுகாப்பாக கரை ஒதுங்கிய இடத்தில் சிறு சிறு தரைப்பால் குடிசைகள் குனிந்து நிமிர முடியாதவாறு அந்த குடிசை அமைந்துள்ளது அவளின் சிந்தனை தன் உடம்பில் உள்ள குண்டுக் காயங்களை பற்றியோ, அல்லது அவள் வாழும் சின்னக் குடிசை பற்றியோ அல்ல

அவள் உயிருக்கு உயிராக மனசார நினைத்த காதலன் (ஆனந் )பற்றிய நினைவுதான் அவள் நினைவில்அலையலையாய் ஓடிக் கொண்டிருந்தது,அவள் தனிமையில் இருந்து யோசிக்கும் போது தன்னுடன் பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் மல்லிகா வந்து என்ன பிள்ளை எப்ப பார்தாலும் ஏதோ யோசிக்கிறாய்,,,,,,,,,,,, என்று கேட்டாள் மல்லிகா

அதற்கு ஆனந்தி சொல்லகிறால்,,,,,,,,,,,,,,நான் உயிருக்கு உயிராக நேசித்த என் (ஆனந்தின் ) நிலை என்னவென்று தெரியாது அவனைப் பற்றிய நினைவுதான் என் சகோதரங்கள் அம்மா அப்பா எல்லோரும் இறந்தாங்கள் அந்த கவலை எனக்கு பெரிதா தெரிய வில்லை என் காதலன் (ஆனந் ) பற்றிய கவலைதான் எனக்கு பெரிதாக தெரிகிறது என்று பதில் கூறினால்,,,பின்பு

என்ன இறைவா இந்த சோகத்தையும் வேதனையும் ஒன்றாக என் வாழ்வில் அனுபவிக்க விட்டாயா? என்ற கேள்விக் கனையை தன் மனதுக்கு தொடுத்தாள்

குடிசையில் வாழும் மக்களின் வாழ்வு நிலை ஒரு இயல்பு வாழ்கைக்கு திரும்பியது பின்பு (ஆனந்தி) தன் காதலன் (ஆனந்தை) தேடும் பயணத்தை தொடர்கிறாள் அவள் ஒவ்வொரு இடைத்தங்கள் முகாமாக அவன் முகவரியை கையில் பிடித்த வண்ணம் அலைந்து திரிகிறாள் பல உயர் அதிகாரிகளை சந்தித்து என் வாழ்வில் இழக்க முடியாத என்ன உறவுகளை இழந்தேன் அந்த வேதனை ஒருபக்கம் இருக்க

,,,,என் கதாலன்(ஆனந்துக்கு ) இந்த நிலையா என்ற வினாவினை பேசுகிறாள் என் ஆனந்தை எப்படியாவது தேடி எடுத்து தாருங்கள் என்று கேஞ்சி மண்ணடாடினால் அதற்கும் பதில் கிடைக்க வில்லை

பல மாதங்கள் கடந்த நிலையில் தேடித்தேடி அலைந்ததுதான் மிச்சம் அவளால் கண்டு பிடிக்க வில்லை,,,,,

(ஆனந்தி) யுத்தத்தாள் தன் உடமைகளை இழந்தவள் அதைய நேரம் அவளுடைய அடையள அட்டையை யுத்தத்தில்இழந்தாள் அவள் தன்னுடைய அடையாள அட்டை எடுப்பதற்காக அடையாள அட்டை பெறும் திணைக்களத்துக்கு சொல்லுகிறாள் அங்கு அவள் வரிசையாக நின்று சில மணி நேரத்துக்குப் பின்பு அடையாள அட்டை கிடைத்தது அதை வேண்டிய வண்ணம் வீதியோரமாக சோகம்கலந்த முகத்துடன் போகும் போது எதேச்சியாக (ஆனந் வாருகிறான் என் ஆனந்)மாமா என்று பெரிய சந்தோச அழுகையுடன் கட்டிப்படித்தாள் பின்பு (ஆனந் ) அம்மாவின் வீட்டுக்கு அளைத்துச் சென்றான் பாசங்களை மாறி மாறி பகிர்தார்கள் ஆனந்தியின் மீது ஆனந் குடும்பம்

ஆனந்தியின் வாழ்கையில் யுத்தத்தில் பட்ட துன்பத்தை விட தன் காதலனை அடைய வேண்டும் என்ற ஒரு எழுச்சின் வடிவம் அவள் மனதில் காதல் ஒரு போராட்டாமாக மாறியது அவள் இறுதி வரை போராடினால் கடசியில் அவள் தன் காதலில் வெற்றி வகை சூடினால் ஆனந்தியைப் போன்ற பெண்கள் எத்தனை பேர் காதலுக்காக போரடி வெற்றியடைந்த பெண்களும் உள்ளார்கள் அதைய போன்று காதலுக்காக வாழ்வில் போராடிக் கொண்டு இருக்கும் பெண்கள் எத்தனை பேர் அவர்களின் காதலும் வாழ வேண்டும் காதல் வாழ்க காதல் வாழ்க,,,,,,காதல் வாழ்க,,,காதல் வாழ்க

ஒவ்வொரு மனிதனும் தன் வாழ்வில் எதீர் நீச்சல் வேண்டும் அதுதான் வாழ்க்கைப் போராட்டம்

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

காதலனின் அனல் பறக்கு வார்தைகள்…..

தென்னம் கீற்றில் வந்து
தென்றல் காற்று மோதும்-போது
என் தேகம் வந்து மெல்ல மெல்ல
உன்னைத் தேடுதம்மா
உன் கன்னிமனதை-நினைத்து.நினைத்து
என் உள்ளம் வாடுதம்மா

நிலவு வரும் நேரம் வந்தது
மின்னல் வெட்டி மறையும் –நேரம் வந்தது
நான் நீண்ட நேரம் காத்திருந்தேன்
ஊர் முழுக்க ஓலம்நீ- இன்னும் வரவில்லையடி
வீதியிலே காவலுக்கு நின்ற-பேய்கள்
என்னை அடிக்கும் நேரம் –நெருங்குதடி
நீ இருக்கும்மிடம் தேடிப் போகப்பேகிறேன்
நல்ல காலம் நெருங்குதடி
நம் காதல் வந்து-கூடும்
உன் கழுத்தில் தாலி நின்று-ஆடும்

உன் உள் நெஞ்சு அழுகிறது
அது எனக்கு புரிகிறது
உன் நினைவில் நின்று நானும்-அழுகிறேன்
அது உனக்கு புரிகிறதா???
எந்தன் உடல் கல்லரையை-தேடும்
அல்லது எந்தன் உடல் உன்னுடனே-சேரும்
நீ என்னுடன் சேர்ந்தாள்-என்
மார்பில் அனைத்து உச்சி முகந்திடுவேன்
காதலர்கள் தேற்பதுதான்
ஆனால் காதல் மட்டும்-அழிவதில்லை
உன் கன்னி மனம் மாறும் –காலம்
வெகு தூரமில்லை-உன்
கழுத்தில் தாலி ஏறுவது-சத்தியமே

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

சிறைக்கூட்டுக் குயிலே வெளியே வா….வா….

பள்ளிக் காலங்களில்
பரீட்சைகள் முடிந்தது
சொந்தங்களைப் பார்க்க
வலிகள் தாங்கிய-இதயத்தை
மெதுவாக-தாங்கிய படி
புயல்காற்று மனதுக்குள்-வீசியதுபோல
வீதியை நோக்கி வருகிறேன்
பேருந்தில் ஏறுவதற்கு-வந்தது பேருந்து
இருக்கை இல்லாமல் கால்கள் வலிக்க வலிக்க
நின்ற நிலையில் பயணிந்த போது
ஓர் இருக்கையில் அழகிய இளம்பெண்-அமர்ந்திருந்தாள்
அந்த இருக்கையின் அருகே
நானும் அமர்ந்தேன் ஒன்றாக பயணித்தேன்

சில நிமிடங்கள் சில மணித்தியாலயங்கள்
அவள் பேசாமல் இருந்த ஒவ்வொரு
நிமிடங்களில் என்பார்வை-அவள் முகத்தை
சுட்டுக் கொண்டேயிருந்தது
ஏதோ இறைவன் செய்த
தவமென்று-தொரியவில்லை
அவள் கைக்குட்டை தவறுதலாக
பேருந்தில் விழுந்து விட்டது

அவள் ஜன்னல் ஓரத்தில்-இருக்கையில்
அவள் முடிகளை காற்று
திருடிக் கொண்டே இருந்தது
ஏதோ தன்னை மறந்து-கற்பணை
கடலில் மிதந்து கொண்டு -இருந்தாள்
அவள் கைக்குட்டையை-எடுத்து
என் கையாள் பொத்திய-படி
இந்தாங்கள் என்று-நீட்டினேன்
ஏதோ மெளனம் கலந்த
புன்னகை அவள் முகத்தில் -மலர்ந்தது,
அவள் சிரிப்பில் கட்டுண்டு
அவள் சிரிப்பு என் -கழுத்தில்
மாலையாக ஏறியது போல்-ஒரு
ஒரு புன்னகைப் புயல்-என்னுள் வீசியது

என் வீட்டில் இருந்து
உன் வீடு மூன்றாவது- வீதியென்று
நீ சொன்னபோதுதான் நான்-அறிந்தேன்
நீ சிறகுடைந்த பறவை-போல்
நீ வீட்டுக்குள் கட்டுண்டு கிடந்தாய்
என்பதை நீ சொன்னபோதுதான்-நான் அறிந்தேன்
நீ ஒரு சிறைக்கூட்டுக் -குயிலென்று
காதல் என்னும் சிறகை வளர்த்து
கூட்டை ஒடைத்து வெளியே வருவாயா

உன் விலாசம் அறிந்த-நான்
உன் வருகைக்காக-வீதியோரத்தில்
பயணிகள் நிழல் குடையின் கீழ்
பேருந்து பயணிகளில் ஒருவனாய்
உன் வருகைக்காக-நான்
காத்திருப்பேன் என் சிறைக் கூட்டுக் -குயிலே
நீ வெளியே வா…..வா…….

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

பரதேசியாய் அலைகிறேன்

தந்தையும் தாயும்-இருந்தார்கள்
எங்களை தாவித் தாவி -அனைத்தார்கள்
மெல்லிய மேனியில்-அள்ளிய கரத்தாள்
கிள்ளிய பசிக்கு சோறு-ஊட்டியவர்கள்
உச்சி முகந்தவர்கள்-எங்கே???
அன்று விழுந்தது-செல்லு
அள்ளி எடுத்தது -மண்னு
துள்ளி சிதறிஓடியது-அன்று,

சப்தங்கள் ஓய்ந்தது
உறவுகளும் வந்தது
அள்ளி எடுத்தது -உடலை
கதறி அழுதோம் -அன்று
என்னைப் பெற்ற தெய்வங்களை-இழந்தேன்
சிறு வயதில் என் அவயங்களையும்-இழந்தேன்
ஊன்று கோல் ஒன்றின்-உதவியுடன்
ஊர் முழுக்க ஓலமிட்டு
ஒருசான் வயிற்றுப் பசிக்காக
ஒருநாள் பொழுதை கழிக்கிறேன்

தொட்டிலில் ஆடிய குழந்தையின்
தொட்டில் கயிறு அறுந்து விழுந்ததும் -அன்று
பனை மரங்களும் தென்னை -மரங்களும்
வாடி கருகிப் போனது -அன்று
மெல்லிய காற்றுவீசும் -போது
கெந்தக துகள்களின் -வாசணை
ஈழமண்ணில் மெல்ல மெல்ல
ஊயிரை மாய்க்குதே,
பாசம் காட்டி என்னைப் பெற்ற-தெய்வங்கள்
பாதி வழியினில் -போனார்கள்
பாவம் அறியாத -நான்
பாசம் காட்ட யாரும் இல்லாமல்
பரதேசியாக அலைகிறேன்-இன்று,

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

வாழ்க்கையில் நிமிர்ந்திட…!

வானளவு உயர்ந்து நிற்கும்
வலிமை மிக்க வெண்பா
வையத்துள் வாழும் மனிதனை
வானளவு உயர்த்தி வைக்கும்
வள்ளுவனின் வாய்மொழி!
எக்காலத்துக்கும் பொருந்தும்
நன்னெறி முறைகளை
ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே
ஈரடிக் குறளாய்
அறத்துப்பால் காமத்துப்பால்,பொருட்பால்
எனும் முப்பாலில்
எழுதிச் சென்றவன் அவன்!

வானுயரச் சிலை அமைத்துப்
போற்றிக் கொண்டிருக்கும்
நாம் – நம் வாழ்க்கையில்
அவன் சொல்லிச் சென்ற
நன்னெறியினைக் கடைப்பிடித்தால்
போதும் – நம் வாழ்க்கையில்
நிமிர்ந்து நிற்கலாம்!

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

கடலம்மா உன் குணம் என்னம்மா

கடலம்மா உன் குணம்யென்னம்மா

வங்கக் கடலில்-அலையும் அலையும்
யுத்தம் செய்து பாரும்
அதை கட்டியணைத்து
தழுவி வருகிறது தென்றால்-காற்று
முட்டி மோதி இழுக்குது-எங்களின் படகை
துடுப்பு உடைந்து போகுது-கடலில்
நீர்க்கரம் கட்டியணைக்குது
எங்களின் உயிரை

முத்துக்குவியலும் பவளக் குவியலும்
உன் இடத்தில் கொட்டிக் கிடக்குது
அதை தேடி எடுப்பதற்காய்
இல்லாத ஏழையும்
உன்னை நம்பி வருகிறோம்
உன் கரத்தாள் தாவியெடுத்து
மரணம் என்ற அடைமொழியை
ஏன் கொடுக்கிறாய் கடலம்மா
இது நாயமா நீதியா -சொல்லும் கடலம்மா

பட்டினியாய் ஏழைகள் வந்தாலும்
வாரிக் கொடுக்கிறாய் -செல்வங்களை
நாவுக்கு சுவையூட்டும் -நல்ல கனியான
உப்பையும் கொடுக்கிறாய் கடலம்மா
கோடி உயிரை மரணத்தின் சூது
கவ்வுவது போல ஏன் கவ்வுகிறாய்- கடலம்மா
இது நாயமா நீதியா- சொல்லும் கடலம்மா
கருணை முகம் காட்டும் கடலம்மா,

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

நீ எனக்காக தந்த நினைவுச்சின்னம்

பேனாவின் துணையுடன்
வெள்ளை காகிதத்தில்
உனக்காக வரைந்தேன்
என் காதல் பயணத்தை
மாசற்ற விசும்பின்-வதனம்போல்
உன் வதனமடி
நிதமான தென்றல்-வீசும்போது
காற்றுக்கு நெருடும்
உன் கூந்தலின் -அழகு
என்னை நெருடவைத்ததடி

அன்னத்தின் நடையழகே
என்னாசை அருமை -நாயகியே
உன் உதடு-சிவந்த
கொவ்வைப் பழம் போன்றது
என் கன்னத்தில் -நீ பதித்த
முத்தத்தின் அடையாளச் -சின்னமாய்
உன் சிகப்பு உதடு -பதிந்ததடி

உருவத்தை காட்டும்
கண்ணாடி கையில்எடுத்த -வண்ணம்
நீ பதித்த மலர்ந்த பூ போன்ற
அழியாத அடையாள -சின்னத்தை
பகலவன் திருட முன்
ஈரம் வற்றமுன்
வெள்ளைக் காகிதத்தில் -ஒற்றி எடுத்தேனடி
ஒற்றி எடுத்த வெள்ளைக்-காகிதம்

மொனனலிஸா ஓவியம் -போல்
மங்காமல் இருக்குதடி
உலகத்தின் (ஏழு)அதிசயங்கள்-வரிசையில்
நீ என் கன்னத்தில் பதித்த
அடையாளச் சின்னம்-முத்தமடி
எட்டாவது(08) அதிசயமாய்
என் நெஞ்சுக்குள் – சுற்றுதடி
உன் அடையாளச்சின்னம்
எனக்கு நிழல்குடை பிடிக்குதடி

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

தாண்டாதே தாண்டாதே வாசற் படியைத்தான் தாண்டாதே….

அரும்பு மீசை துளிர் விடும்-காலம்
உன்னை உயிருக்கு உயிராய்-காதலிச்சேன்
நீ இல்லாமல் நான்- இல்லை
நான் இல்லாமல் -நீ இல்லை
என்ற ஈறெடுக்கு தொடர்களுக்குள்
சிட்டுக்குருவி போல் -பறந்து
காதல் வானில் சிறகு -விரித்தோம்
பெண்ணே தாண்டாதே தாண்டாதே

வாசற் படியைத்தான் -தாண்டாதே
பிரியாதே பிரியாதே
காதலனை விட்டுப் பிரியாதே

உன் அப்பன் உன் ஆத்தாள்
என்னப்பன் என்னாஆத்தாள்
இரண்டுபேரும் சங்க கூட்டம்- போட்டு
ஊர்முழுக்க விலாசமாய்
திருமண வாழ்த்து மடல்-கொடுத்து
அக்கினி சாட்சியாய்
அருந்ததி-பார்த்து
அம்மி மிதித்து-நடக்க இருக்குது
இருவரி மணக்கோலம்
அதை மறந்து போகப்போகிறாயா?-பெண்ணே
தாண்டாதே தாண்டாதே
வாசற் படியைத்தான் -தாண்டாதே
பிரியாதே பிரியாதே
காதலனை விட்டுப் பிரியாதே

காதலன் காதலியிடையே
வாய்ப் பேச்சால் வீன் பழிவருவது-வழக்கம்
அந்த வீன் பேச்சை நிறுத்தி விடும்-பெண்ணே
போர்கோலம் கொள்ளாமல்
பொறுமை காத்திடும் பெண்ணே,
நம் இருவரின் பாச உறவை
தூக்கி எறிந்து விடாதே -பெண்ணே
தாண்டாதே தாண்டாதே
வாசற் படியைத்தான் -தாண்டாதே
பிரியாதே பிரியாதே
காதலனை விட்டுப் பிரியாதே

காதல் வானில் சிறகை விரிக்கும்-காலத்தில்
நாம் இருவர் நமக்கிருவர்
என்று அடிக்கடி சொல்வாயே-பெண்ணே
அந்த வார்தைக்கு கை விலங்கு
பூட்டுப் போட்டுவிட்டாய் -பெண்ணே
அந்த கை விலங்குப் பூட்டை
உடைத்தெறிய -வந்திடும் பெண்ணே
வந்திடும் பெண்ணே
தாண்டாதே தாண்டாதே

வாசற் படியைத்தான் -தாண்டாதே
பிரியாதே பிரியாதே
காதலனை விட்டுப் பிரியாதே

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

கல்லூரி வாழ்க்கையில் சுமந்த அவலங்கள்

தாய் போற்ற தான்-உயர
தரணியெங்கும் புகழ்-பரவ
கல்வியே தாரகமந்திரம்மென்று
கல்லூரி வாசலில்-நூழைந்தேன்
கல்வியில் மாகோலம் கொள்ள
தன்நிகர் இல்லாப்-புகழுக்கு

பள்ளிக்குப் போனோம்
துப்பாக்கி சப்தம் -கேட்டதடா
செல்வந்து விழுந்ததடா
பாதி வழியினிலே
குத்துயிராய்-குலயுயிராய்
அங்க அவயங்கள்-சிதற
வெள்ளை நிற சிறகினிலே
இரத்தக் கறை-படிந்ததடா,

மின்சாரம் இல்லையடா
மீண்டும் எழுந்து படிப்பதற்கு
மெழுகு வத்திதான்-எங்கள்
வாழ்க்கையின் உற்ற-தோழனடா
மெழுகுவத்தி கண்ணீரை-விட்டு
ஒளிக்கீற்றை பிரகாசிக்கும்
உருகும் கண்ணீர் துளிகளை
உன்றாக சேர்த்து-மீண்டும்
ஒரு மெழுகுவத்தி,செய்திடுவோம்

பள்ளிக்கு வருவது-என்றால்
நான்கு(04)மயில் தூரம்
குறு மணல் வீதியில்
கால் பாதங்கள் வலிக்க
உப்பள வியர்வை சிந்த
உள்ளம் கால்களை குறுமணல்-பதம்பார்க்க
கல்லூரி சேர்ந்தவுடன்-சற்று
ஒரு தடவை உள்ளம் காலைப் -பார்த்தாள்
இரத்தம் சொட்டு சொட்டாக-கசிந்துவரும்

 இத்தனை தடைகளையும்
கடக்க முடியாமல்
மடிந்த உறவுகள் -எத்தனை
இத்தனை தடைகளையும்-தாண்டி
கல்வியைப்பயின்ற-மாணவன்
வரிசையில் நானும்
ஒருதானாய் இருக்கிறேன்
கல்லூரி வாழ்க்கையில்-அப்போதும்
அவலங்களை  நாம்-சுமந்தோம்
இப்போ எம் பிஞ்சு உள்ளங்கள்
சுமக்குது

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

உழவன் மரணத்தின் விளிம்பில் இன்று

ஊர் கூடி தேர் இழுத்தால்
ஊருக்கு கொண்டாட்டம்
வானம் கறுத்தது  கார்மேகம்
வானத்தில் குடி கொண்டது
ஊர்தாழ மழை பெய்ந்தால்
விவசாயிக்கு திண்டாட்டம்
வறுமையின் பிடியில்
சிக்கித்தவிக்கும் உலகத்துக்கு
செல்வத்தை வாரி கொடுக்குது
எங்கள் வயல் நிலங்கள்

 

சனத்தொகைப் பெருக்கம்
இறப்புக்களின் பெருக்கம்
நவநாகரீக வளர்ச்சி
கைத்தொழில்ச் சாலைகளின்-உருவாக்கம்
எங்கள் வயல் நிலங்கள்
அழிந்தது இந்த சுகபோக வாழ்வுக்கு

 

மாரி மழை பொழிந்தது
எங்கள் வயல் நிலம் அழிந்தது
தவளை இனம் வாழுது
ஆங்காங்கே சங்கீதம்-இசை பாடுது
கடன் வேண்டி வயல் உழுத விவசாயி
கடன் தொல்லை-தாங்க முடியாமல்
மூன்றடிக்   கயிறுக்கு
மூன்று நிமிடத்தில் -உயிர்விட்
விவசாயி எத்தனைபேர்
கண்ணீர் வடிந்த முகத்துடன்
பைத்தியமாய் அலையும்
உறவுகள் எத்தனைபேர்

 

தமிழக விவசாயிக்கு காவேரி
தண்ணீர் இல்லையென்றால்
அங்கு வயல் நிலங்கள் எல்லாம்
வரண்டு போகுது,
ஈழத்து விவசாயிக்கு
குண்டு மழை பொழிந்தால்
நிலம் உழுவதற்கு,திண்டாட்டம்
அப்படி உழுது செய்தாலும்
கந்தக துகல்களால்,வரண்டு
போகுது வயல் நிலங்கள்
விவசாயி தன் தொழிலை
செய்யமுடியாமல்-இன்று
மரணத்தின் விழிம்பில்
சிக்கித் தவிக்கிறான்-இந்த
துயரங்கள் தொடர்ந்தால்
என்னவாகும் எம் நிலமை

 

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-