சிறகடிக்கும் நினைவலைகள்-3

சிறகடிக்கும் நினைவலைகள் என்ற தொடர்பதிவை படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்
சிறகடிக்கும் நினைவலைகள்-1
சிறகடிக்கும் நினைவலைகள்-2

வண்ணக்கோலங்கள் வாசலில் போடும் போது
வானவெளி பார்க்கும்மென்று
மழை பொழியும் கரு மேகம்
இருளாக பந்திலிட
பகலவனே ஒளிந்திடுவான்.
துணையாக நீ விரும்பும்
உன் காதலனே கருமேக இருளிலே
உனக்காக காத்திருந்தான்.

அந்தி நேரத்தில் யாருமற்ற வேளையில்
பொழுதுறங்கும் நேரத்திலே
புன்னகை பூத்தாயே.
இருளிலே உன் பல்லின் வெண்மையது
பளிச்சிடும் ஒளியாக மின்னியது.
நிரல் கொண்ட யானைகள் போல.
பனைமரத்தின் காதலி ஆலமர விழுதே
பின்னிப்பினைந்த மரத்தின் கீழ்
ஆயிரம் வார்த்தைகள் பேசினோம்
யாருமே அறியவில்லை.
அந்த பனைமரமும் ஆலமரமும்
நம் காதலுக்கு சாட்சியாக இருக்கிறது.

உன் நினைவு என் நெஞ்சில்
ஊஞ்சல் ஆடுகிறது என்பதை
என் கையடக்க தொலைபேசியில்
நீ அனுப்பும் குறுஞ்செய்தி.
தினம் தினம் என் in

boxஐ

நிரப்புகிறது

அதை அழிக்கும் போது

உன் உள்ளத்தில் இருக்கும் என் நினைவை
அழிப்பது போல உணர்வுவருகிறது…

 

 

தொடரும்…..

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

எப்போது விடிவு காலம் பிறக்கும்

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ஊர் உறங்கும் சாமத்தில்

உறவையும் அறுத்துவிட்டு

உயிரோடு மீண்டும் வருவோமா?-என்ற

மனக் குமுறலின்  நீரோட்டத்தில்

மனம் தளராமல் கடலுக்கு போறவனே

தாய் மண்ணில் பிறந்தவனே-உன்

தாய் திரு நாட்டுக் கடலினிலே

அன்னியவன் கைவரிசை-மேல் ஓங்கி

உன் அங்கமெல்லாம் வலிக்க

கைவீங்க கால்வீங்க கரைசேரும்-இதயங்கலே

எப்போது விடிவுகாலம் பிறக்கும்-உன்வாழ்வில்

 

 

கரையோரத் தமிழகமே-நீ

கொந்தளித்து எழுந்தாலும்-நீ

மலைபோல உயர்தாலும்

உன்பாட்டை இரசிக்கமாட்டான் உன்நாட்டு –அரசன்

கல்மனம் படைத்த நயவஞ்சகனின்

சதிவலையில் சிக்குண்டு

சிறைவாழும் எம் மீனவனே

உன் குடும்பம் வறுமைச் சிறையில் வாடுதையா

 

 

விலங்கு கையில் மாட்டி

சிறையில் வாடும் மீனவனே

உன் நினைவால் துவண்டு துவண்டு

அழுகிறது உன் உறவுகள்

கடல் நீ உப்பு ஆனது அதனாலே

காலம் மாறியது அதனாலே

மீனவனே உனக்கு நடக்கும்

கொடுமையினை தட்டிக் கேட்க –யாரும் இல்லையா??

இல்லை நீ தமிழனா பிறந்தது குற்றமா???

சொந்தக் கதையும் சோகக் கதையும்

தன்னகத்தே சொல்லிக் கொண்டு வாழும்-மீனவனே

உனக்கு எப்போது விடிவுகாலம் –பிறக்கும்

 

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-

கல்லூரி வாழ்க்கையில் சுமந்த அவலங்கள்

தாய் போற்ற தான்-உயர
தரணியெங்கும் புகழ்-பரவ
கல்வியே தாரகமந்திரம்மென்று
கல்லூரி வாசலில்-நூழைந்தேன்
கல்வியில் மாகோலம் கொள்ள
தன்நிகர் இல்லாப்-புகழுக்கு

பள்ளிக்குப் போனோம்
துப்பாக்கி சப்தம் -கேட்டதடா
செல்வந்து விழுந்ததடா
பாதி வழியினிலே
குத்துயிராய்-குலயுயிராய்
அங்க அவயங்கள்-சிதற
வெள்ளை நிற சிறகினிலே
இரத்தக் கறை-படிந்ததடா,

மின்சாரம் இல்லையடா
மீண்டும் எழுந்து படிப்பதற்கு
மெழுகு வத்திதான்-எங்கள்
வாழ்க்கையின் உற்ற-தோழனடா
மெழுகுவத்தி கண்ணீரை-விட்டு
ஒளிக்கீற்றை பிரகாசிக்கும்
உருகும் கண்ணீர் துளிகளை
உன்றாக சேர்த்து-மீண்டும்
ஒரு மெழுகுவத்தி,செய்திடுவோம்

பள்ளிக்கு வருவது-என்றால்
நான்கு(04)மயில் தூரம்
குறு மணல் வீதியில்
கால் பாதங்கள் வலிக்க
உப்பள வியர்வை சிந்த
உள்ளம் கால்களை குறுமணல்-பதம்பார்க்க
கல்லூரி சேர்ந்தவுடன்-சற்று
ஒரு தடவை உள்ளம் காலைப் -பார்த்தாள்
இரத்தம் சொட்டு சொட்டாக-கசிந்துவரும்

 இத்தனை தடைகளையும்
கடக்க முடியாமல்
மடிந்த உறவுகள் -எத்தனை
இத்தனை தடைகளையும்-தாண்டி
கல்வியைப்பயின்ற-மாணவன்
வரிசையில் நானும்
ஒருதானாய் இருக்கிறேன்
கல்லூரி வாழ்க்கையில்-அப்போதும்
அவலங்களை  நாம்-சுமந்தோம்
இப்போ எம் பிஞ்சு உள்ளங்கள்
சுமக்குது

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

அன்பே உன் நினைவுச் சுவடுகள்

அன்பே உன் நினைவுச் சுவடுகளை
நித்தம் நித்தம் சுமந்து கொண்டு
உன் நினைவலையில் வாடுகின்றேன்
நீ என்னை காதலிக்கும்- போது
நீ உயிர் ஊட்டி வார்த்த வார்த்தைகள்
ஒவ்வென்றும் என் அடி நெஞ்சை
ஒரு கனம் புரட்டிப் பார்க்குது-அன்பே

நீ உயிருடன் இருக்கும் போது
என் நினைவுகள் தினம் தினம்
உன்னிடம்- ஆனால்
எனக்காக நீ வரைந்த
வாழ்துமடல்-சுவடுகள்லுடன்
தினம் தினம் வாழ்கின்றேன்,அன்பே
நீ காதல் நினைவுக்காக-வரைந்த ஓவியத்தையும்
நீ எனக்கு பேனாவின் கண்ணீர்த்துளியால்
எழுதிய கவிதையை-நித்தம் நித்தம் பார்த்து
என் கண்ணீரில் இருந்து
கண்ணீர் துளிகள் வடியுதடி-அன்பே

அன்பே நீஎன்னை விட்டு
நிரந்தரமாய் போய் விட்டாய்
ஆனால் உன் ஆத்மா
என்னைப் பற்றி நினைக்கும்
என் காதலன் வேறுமனம் செய்து-விட்டானா?
என்ற ஞாபக நினைவலைகள்
உனக்குள் ஊசலாடும்
அப்படியில்லை,வாழ்ந்தால் உன்னோடுதான்
என்ற உறுதி மொழியை தினம் தினம்
உன் கல்லறையில் பூசித்து வருகின்றேன்-அன்பே

நீ கண்னுக்கு தூரமாய்
என் கண்னுக்கு-உயிராய்
கல்லறையில் வாழ்கிறாய்
உன் நினைவுகள் எனக்கு-சுமையில்லை
உன்கல்லறை சுவருடன்
வாழ்கிறேன்-அன்பே
என் இமைகள் மூடும் போதெல்லாம்
உன் நினைவுகள்-என்னை
தென்றலாய் வந்து தாலாட்டுதே-அன்பே
என் கற்பனைகள் உதயமாகும் போதெல்லாம்
உன் அன்பேன்னும் சுவடுகள்-மட்டும்
எனக்கு ஆறுதலாய் -உள்ளது அன்பே
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

வரம்பு மீறிய சுதந்திரம் வாழ்வை சீரழிக்கும்(சிறுகதை)

வரம்பு மீறிய சுதந்திரம் வாழ்வை சீரழிக்கும்(சிறுகதை)

காஞ்சனா ஒரு வசதி படைத்த ஒரு குடும்பத்தில் பிறந்தவள்.அவள்தான் தன்குடும்பத்தில்
ஒரு முதல் பிள்ளையாக கானப்பட்டால்,அவளுக்கு இளமையில் அவளுடைய அம்மாவும்
அப்பாவும் செல்லமாய் பாசத்தைக் காட்டி வளர்த்தார்கள் பாசம் மட்டுமா? நன்றாக கல்வி
கற்க வைத்தார்கள்.அவள் கல்வியில் உயர்வடைந்தாள் அவளுடைய தாயும் தந்தையும் உழைத்த பணத்தை அவளுடைய பெயரில்தான் வங்கியில் வைப்புச் செய்தார்கள்

அவளுக்கு நல்லா புத்தி புரியும் வயது வந்தது. அந்த வேலையில் தனது அம்மாவுடன்னும்.அப்பாவுடனும் வாய்த் தகராறு ஏற்ப்பட்டு சேமிப்பு பணத்துடன் அவள் வீட்டைவிட்டு வெளியே புறப்பட்டாள்.

அவள் வாழ்ந்த ஊருக்கு கொஞ்சம் தொலைவில் உள்ள ஊருக்கு வந்தாள்,அந்தக்கம்பனியில்
சேர்ந்து வேலை செய்தாள் நாள் அடைவில் அவளுக்கு கம்பனியில் கணனிப் பகுதியில் வேலை கிடைத்தது அவள் அப்படி வேலை செய்து இருக்கையில்,

அவள்வேலைசெய்தகம்பனிக்குஇளம்அழகியதேவன் வந்தான் அவனும் கஞ்சனா வேலைசெய்யும் கணனிப் பகுதியில்தான் அவனும் வேலை செய்தான். பார்ப்பதற்கு காஞ்சனா மிகவும் அழகான தோற்றம் கொண்டவள் நாள்ளடைவில் இருவருக்கும் இடையில் காதல் ஏற்ப்பட்டது,இரண்டு பேரும் காதலால் வயப்பட்டார்கள்.கம்பனி லீவு நாட்களில் அவர்கள் இருவரும் கடற்கரைக்கும் பூங்காவனத்துக்கும் பெரிய உணவகங்களுக்கு .போய் வருவதை கம்பனியில் வேலைசெய்யும் பணியாற்கள் கண்டார்கள் .அவர்கள் இருவரும் அலுவலகம் வரும் போது.கின்டல் செய்தார்கள் இதைபொறுக்கமுடியாத கஞ்சனாவின் காதலன்,காஞ்சனாவிடம் சொல்லுகின்றான்.நம்ம வாடகை வீடுஎடுத்தாள் நல்லாயிருக்கும் என்று சொன்னான் அதற்கு,அவளும் ஓப்புக் கொண்டாள்.ஆனால் காஞ்சனாவை காதலிக்கின்றவன்,ஏமாற்றுவன் என்ற விடயம் காஞ்னனாவுக்கு தெரியவில்லை.ஆனால் அவனின் நம்பி்கையில் தன் வாழ்வை.அர்பணித்தாள்

கஞ்சனாவும் ஒருஅழகான பெண் அவள் மீது கற்பணையான ஆசையை பிஞ்சு மனதில் விதைத்தான் அவள் மீது காமஆசையை காட்டி அவனுடைய ஆசையை வாடகை வீட்டில் காட்டினான், காஞ்சனா நம்பிக்கையான வாழ்கை என்ற கற்பணை காற்றோடு .இருவரும் வேலைக்கு புறப்பட்டார்கள்

காஞ்சனாவின் காணவன் காஞ்சனாவுக்கு தெரியாமல் ஒரு இடத்துக்குப்.புறப்பட்டான்அவனுடைய கம்பனி அதிகாரிக்கு வேலையை விட்டு விலகுகின்றேன்.
என்ற கடிதமும் கொடுக்கவில்லை.அவனது தீராத காம ஆசையை கட்டிவிட்டு அவள் வயிற்றில் குழந்தையும் வளரவிட்டு அவன் தலைமறைவாகினான்.காஞ்சனா தன் காதலன் இன்னு (04)நான்கு நாள் ஆகிவிட்டது இன்னும் வரவில்லை என்று நினைத்தக் கொண்டு பக்கத்து ஊரை நோக்கி வயிற்றில் குழந்தையை சுமந்த கொக்ண்டு.பயணமாகினால்.

அந்த வேலையில் காஞ்சனா தன் காதலனை கான்கின்றால் தன் காதலனை நோக்கி பேசுகின்றால்.அவன் கேட்காத மாதிரி செவிடன் காதில் ஊதிய சங்குபோல காஞ்சனாவின் பேச்சு கேட்டது.அந்த வேலையில் அவன் கேட்கின்றான் நீ யார்?நான் யார்?உனக்கும் எனக்கும் என்ன தொடர்பு?என்ற வினாவை தொடுத்தான் அவன் தன்னுடைய பாட்டில் அவன் ஊரைநோக்கிபயணித்தான். கண்ணீர்மல்கஅவளும் கருவுற்ற வயிற்றுடன்.தன் தாய் வீட்டை நோக்கி பயணித்தாள்.

திருமணம் என்பது ஆயிரம் காலத்துப் பயிர் எம்மைப் பெற்ற தாயும் தந்தையும் விட்டு ஒதிங்கி நடக்கின்றவங்கள் வாழ்வில் இப்படியான துன்பங்கள் வந்தே சேரும்.
ஒரு ஆணாவதுசரி?ஒருபெண்ணாவதுசரி? சுதந்திரம் என்பது.அளவாக இருக்கவேண்டும்.அளவுமீறிய சுதந்திரம் கண்டிப்பாக வாழ்கையை சீரழிக்கும்.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

பிப்பரவரி.14 இல் முத்தமிட்ட றோஜா கண்ணீரால் நனைந்த றோஜா

அன்பே ஆருயிரே…..என்
அருமை றோஜாவே!……….
கணவனின் விழிப்பு மொழியாம்!!
முத்து முத்தான கணவனின்-கையெழுத்தை.
அவளின் விழிகளில் வழிந்த
முத்து முத்தான கண்ணீர் துளிகள் -நனைத்தன.
கணவனின் கையெழுத்து கவிதையை.
மெல்ல மெல்ல படிக்க.
றோஜாவின் மனப் பதட்டம் தளர்ந்தது.

உயிரும் மெய்யும் புணையப்பட்டு
உயிர் கொடுத்த உயிர் எழுத்துக்களை.-படிக்கையில்
நான் இறைவனடி சேர்ந்து இராண்டு ஆயிற்று.
என்பதை நீ அறிவாய்.
என் இறப்பை நீ தாங்குவதற்குள்.
உன் இறப்பு வந்து விடும்
என்பதை நான் அறிவேன்.

வானி இல்லாத நிலாப் போல.
நான் இல்லாமல் -நீ
என்ன செய்வாய் கண்ணே!!!!!!
நாம் வாழ்ந்தபோது ஒவ்வெரு-நாளும்
நமக்கு அன்பர் தினந்தான்
ஆனால் என் றோஜாவிடம்
றோஜாகள் மட்டும் இருக்காது.
உன் கன்னங்களைத் தவிர.

அழாகான வாழ்கை என்பதை.
அன்பான வாழ்கை என்றும்
கற்றுத் தந்தவள் -நீஅல்லவா?………….
எனக்கு பெருத்தமான காதலியும் -நீ.
மனைவியான உன்னை –என்
என் உயிரி மூச்சாக சுவாசித்தேன்.
உன் உயிர் துடிப்பை
எப்படி வெள்ளைக் காகிதத்தில்-வடிப்பது.
தயங்காமல் உன்னை வடிக்கின்றேன்.
எனக்கு தாயும் நீதான்.
எனக்கு தாரமும்- நீதான்
எனக்கு தாதியும்-நீதான்
உன்னைப் பற்றி- சிந்திக்காத.

மணித்தியாலயங்களும்-கிடையாது.
நிமிடங்களும் கிடையாது.
வருஷம் ஒன்றாகி விட்டது.
எனக்காக நீ கண்ணீர் சிந்த வேண்டாம்
அன்பர் தினத்தன்று.
அன்புப் பரிசாக-என் றோஜாவுக்கு.
நான் அனுப்பிய றோஜாப் பூக்கள்
உன் கைக்கு வருமடி.

இந்த றோஜாப் பூக்கள்
வெறும் பூக்கள் அல்ல.
உன் துயரை துடைக்க வந்த தூதுவர்கள்
அன்பே உன் அன்பு
மகத்தானது என்பது- உண்மை.
என் மரணத்தை மறந்த விடு.
என்று ………சொல்வது போல.
றோஜாக்கள் ஒவ்வெரு ஆண்டும்.
அன்பர் தினத் அன்று.உன்னை –நாடிவரும்.
உன்னை நான் தேடி வருவது-போல.
ஒவ்வெரு ஆண்டும் பிப்பரவரி-14இல்.
நீ தூங்கயில்-பூக்காரி.
உன் வாசல் மணியடிப்பாள்.
ஆனால் எப்போதாவது-ஒரு தினம்.
மணியோசை உன் செவிகளில்-விழாவிட்டால்.
உன் வாசல் கதவு திறக்கப்பட விட்டாலும்.
பூக்காரி சாளைக்க மாட்டால்.
ஐந்து முறையாவது –உன்
இல்லம் நாடி வருவாள்
இல்லாவிட்டால் அக்கம் பக்கம் விசாரிப்பாள்.

நீ தங்கையாக கருதும் பூக்காரியிடம்.
நான் முன்பு சொல்லி வைத்தது போல்.
என் கல்லறைக்குப் பக்கத்தில்-நீ உறங்கு.
உன்கல்லறையில் றோஜாக்களை.
உன்னை தொந்தரவு செய்யாமல்
வைத்து விடுவார்கள்.
மீண்டும் ஒன்றாக சொர்க்கத்தில்-இணைகின்றோம்.
என் கண்ணே!!!!!!!…. றோஜா.
நீ முத்தமிட்ட றோஜா
கண்ணீரில் கரைந்து விட்டதுஎன்று-நினைக்காதே!!
அது சொர்க்கத்தில் கண்டிப்பாக
முத்தமிடும்.-றோஜாவே.
றோஜாக்கள் என்றும்-உனக்காகத்தான்

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

பெளர்ணமி நிலா

அந்திவரும் நேரம்.

பெளர்ணமி நிலவே.

நீ வருவாய் என்று.

நான் புன்னகை-பூத்திரந்தேன்.

நீ தாமதாமாய்.வருவாய்.

என்று நினைத்து.

என் புன்னகை சுருங்கியது.

தாகம் நாவை வரட்ட.

வயிற்றை பசி வாட்ட.

உன் ஆனந்த பவனிக்காய்.

வளிமேல் விழிவைத்து.

காத்திருந்தேன்-நீ வரவில்லையடி.

பெளர்ணமி நிலவே.

ஊர் உறங்கும் நேரத்தில்.

ஊரை விட்டு தனியாக.

என் குலதெய்வம் அருகில்

என் நிலவின் வருகைக்காய்.

கால் வலியோ கண் வலியோ.

தெரிய விலையே -நிலவே.

என் இமைகள் மூடாமல்.காத்திருந்தேன்.

நீ வரவில்லையோ. நிலவே.

உனக்கு என்னதான் செய்தேன்.

பெளர்ணமி நிலவே!.

சொல்லுமடி …….சொல்லுமடி….

பெளர்ணம் நிலவே…..

என் பொளர்ணமி நிலா.

வருமென்று.வருமென்று.

நினைத்திருந்தேன்-ஆனால்.

என் மனம் ஓரு தடுமாற்றத்தில்.

திக்கு முக்காடியாது.

என் நிலா வரும் பாதை வளியாய்.

நான் போகையில்.-ஆனால்

என் நிலா என்னை தேடி வந்தது.

ஆனால் பெளர்ணமி நிலா-என்னை.

வெறுத்து விட்டது -என்று.

நினைத்து என் மனசு.

நிலாவை உதரி தள்ளியது.

ஆனால் நடந்து வந்த பாதையில்.

நிலா அரவம் தீண்டி .

மடிந்து விட்டால்.-என் நிலா.

ஒரு ஆண் ஒரு பெண்னை

காதலிச்சாலும்.

ஒரு பெண் ஒரு ஆண்னை.

காதலிச்சாலும்.

காதல் என்பது நிலவைப் போன்று.

சில காதல் வளரும்.

சிலகாதல் தேய்யும்-ஆனால்

என் காதல் பெளர்ணமி-நிலாபோன்று.

தேய்ந்ததே………..

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-

பெயர்(கட்டாயமானது)

மின்னஞ்சல்(கட்டாயமானது)

இணையத்தளம்

முந்தைய கட்டுரைகள்

அளி

Δ

இதயத்தை திருப்பிப் போட்டாயே.

என்னுறவு வேண்டாம் என்றுதான்.
நீ உன் உறவை துண்டி விட்டாய்.
சிவனே என்று-அமைதியாய்.
இருந்த என்னை-ஒருதடவை.
நீ என் இதயத்தை நெகிலவைத்தாயே.

காதல்வேண்டாம் காதல்வேண்டாம்.
என்று எத்தனை தடைவசொல்லியிருப்பேன்.
நீ அதையும் கேட்காமல்
என்னை காதலிச்சிவிட்டாய்.
நீ காதலிக்கும் போது.
வார்த்தைக்கு வார்த்தையாய்-பேசினாய்.
நானே என் இதயத்தை
உனக்காக உரமாக்கினேன்.
பாசக்கயிராக –உன்னை.
சுற்றிக் கட்டி வைத்தேன்.-ஆனால்
பாசம் என்னும் வெசக்கயிறுகாட்டி.
வஞ்சித்து விட்டாய்.
இது உனக்கு சரியா??
இது உனக்கு சரியா???

எதீர் பாராத விதமாக.
புகைவண்டி பிரயாணத்தால்.
நான் யன்னல் ஓரஇருக்கையில்.
புகை வண்டி தரிப்படத்தில்.
இரண்டு புகைவண்டி-தனது.
ஓடு பாதை மாறுகிறது.
அந்த நேரத்தில்-அவள் .
யன்னல் அருகே இருந்தால்.
என்னுடைய முகம் அவளுக்கு-தோன்றியது.
அவளின் வழிகளில்.
உப்பு நீர் கசிந்தது.
உப்பு நீர் தன் கணவன்-தூங்கும்.
மடியை நனைத்தது.
அவளின் மௌன அழுகையால்.
என் இதயம் ஒருகணம் நெகிலவைத்தது.

நாம் யாரை யார்.
ஏப்படி காதலிச்சாளும்.
சேர்வோம் என்ப உறுதியில்லை.
இன்னார்க்கு இன்னார்தான்-என்று.
இறைவன் எழுதி விட்டான்.
இறைவனின் எழுத்துப்படிதான் .
காதலும் வாழும்.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

சிறைக்கூடம்

சிறைக்கூடம்

சிந்தனையின் சிகரமாய்.
சீரலிந்த வாழ்கையாய்.
சீர்திருத்த வாதிகளால்.
சிக்கித் தவிக்கும்.
சில்லரைகள்.நாங்கள்.
சீர்திருத்தம் வேண்டுமென்று.
சிறைக்கூடம் சென்றோம்.
சீர்கொட்ட மனிதன்-எங்களை.
சிதர்ச்சி வைத்தார்கள்.

தாயின்முலையில்-குடித்தபால்.
வெள்ளை நிறம்-ஆனால்.
தன்மானம் இல்லாமல்.
தாவி.தாவி அடிக்கையில்.
தாயின் சிந்தனை வருது.
வாய்யென்றும் கண் என்றும்-பாராமல்.
நா கூசும் வார்தைகளை சொல்லி.
சுழன்டு சுழன்டு அடிக்கையில்.
கால் உடைந்து கையுடைந்து.
பூமி எங்கும் உதிரம் பரவின.
சிறைக் கூடம் சீர்திருத்த கூடம்-என்பார்கள்.
ஆனால் அது ஒரு.
இரைக்கூடம் என்பதை.
அன்றுதான் புரிந்தேன்.

தாயானவள்.சமைக்கும் சாப்பாடு.
நல் சுவை கொண்டது-என்பார்.
ஆனால் சிறைக்கூட சாப்பாடு.
சுவை கொட்ட சாப்பாடு.
ஊரில் இருக்கும் போது.
உற்சாகமாய் வாழ்ந்தோம்.
சிறைக்கூடம் சென்றவுடன்.
முற்றும் துறந்த ஞானியாய்.
முகத்தில் சோகத் தாடியும்.
அழியாத சோகத் தளும்பும்.
சிதரல் சித்திரம் போல்.உள்ளது.
பக்கத்தில் கதைப்பதற்கு-யாருமில்லை.
நான்கு பக்கம் உயிரற்ற கற்சுவருடன்.
கதைக்கும் நிலை அல்லவா.
மனதில் சோகம் நிறைந்த.வாழ்கையும்.
மனதில் சஞ்சலம் கொண்ட வாழ்கையும்.
வாழ வேண்டிய நிலையல்லவா?.

ஊமை விழி அழுகிறது.
நெஞ்சுக்குழி காய்கிறது.
ஓத்தனம் போட யார் வருவார்.
அடியும் உதையும் வெட்டி வெட்டி.
மறையும் மின்னலைப் போல வருகிறது.
இற்கையில் கற்றடித்தால்
ஒருகனம் ஓய்விருக்கும்-ஆனால்.
சிறைக்கூட வாழ்கையில்.
அடி உதைக்கு ஓய்விருக்காது.
அப்போதுதான் உணர்வான்.
குற்றம் செய்தவன் சிறைக்கூடம்.
சீர்திருத்தக்கூடம்-அல்ல.
அது ஒரு சித்திரவதைக் கூடம்.
என்பதை அன்றுதான் புரிவான்

-நன்றி-.
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

நேச நெஞ்சம்

நேச நெஞ்சம்

நேச நெஞ்சம்

பாசமுள்ள -மலராக
நான் நினைத்தேன்.
நீ பாசம் என்னும்
வேசம் காட்டுவாய்-என்று.
நான் நினைத்ததில்லை.
பாசமுள்ள என்நெஞ்சு.
உன்னை பழிவாங்க.
நினைத்ததில்லை-ஆனால்.
நீ ஏன்பழிவாங்க-துடிக்கின்றாய்.
நேசமுள்ள என்நெஞ்சி.
உன்னை நேசிக்க மறப்பதில்லை.
ஆனால் நேசமுள்ள -உன் நெஞ்சில்.
என்னை ஏன் நெசிக்க மாட்டாய்.???
ஆனால் பிரியாத என் நெஞ்சு.
பிரிவை தாங்க முடியவில்லை…….
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-