நீ நெஞ்சில் தந்த காயங்கள்

அன்பான உறவுவைத் தேடி தேடி
வாழ்க்கை நீண்டு போனது
காதல் சுகங்கள் சுமையேற
சோர்ந்து போனது உள்ளக்கிடக்கை
அவள் ஒரு திசையில் நான்ஒரு திசையில்
திசைமாறிய பறவைகள் போல வாழ்க்கை
சோகங்களைத் தரும் காதலை விட
அவளிடம் இருந்துவரும் அழைப்பே
என் காதலுக்கு ஒரு சுகம் தரும்

அவளிடம் இருந்து வந்த கடிதங்கள்
என் செஞ்சில் ஒரு இன்னிசை
புயல் யுத்தம் செய்தது.
சிட்டுக்குருவியின் சிறகை வேண்டி
வானத்தில் பறக்கச்சொன்னது.
யாருக்கும் தெரியாத அமைதியான இடம் நோக்கி
அவளின் காதல் கடிதங்களை வாசிப்பதில்
ஒருசுகம் இருக்கும்..ஆகா…ஆகா…

தாயின் வயிற்றில்பிறக்கும் பிள்ளை
வளர்ந்தவுடன் திசைமாறிவிடும்
சாகும் வரை காதல் என்ற உறவே
பிரியாமல் எப்போதும் நிலைத்திருக்கும்
நான் அன்பு என்ற மூன்றெழுத்தை விதைத்தேன்
ஆனால் நீ பிரிவு என்றமூன்றெழுத்தை
என்னுள் விதைத்து விட்டாய்
நாலுசனம் வாழ்த்த நீ வாழ்ந்தால் போதும்
நான் உன் நினைவில் வாழ்ந்துகொண்டுடிருப்பேன்
அது உனக்கு புரியுமடி.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

எழுந்ததுஉணர்வு வெடித்ததுபுரட்சி

எழுந்ததுஉணர்வு வெடித்ததுபுரட்சி

உலகநாட்டின் மேதினக்குரலே
ஒருநாட்டின் எழுச்சிக்குரல்
சிகப்பு நிறக் கொடியே
எங்கள்உழைப்பில் சிந்தியஉதிரத்தின்நிறமே
நாலுகாசுஎடுப்பதற்கு
நாள்முழுதும்வேலைசெய்து
கால்களும்வலிக்கவலிக்க
கண்களும் துயில்கொள்ளமறுக்க

நெஞ்சமது துடிதுடிக்க
நேர்தியாய் வேலைசெய்து.
கல்மனசு கொண்டமுதலாளி
வேதனம் தரமறுக்கிறானே.
சினம்கொண்டுசிந்தித்தமனிதனது
புரட்சிகளும்வெடித்தெழ
ஒருமித்தகுரலோசை
உலகில்புதிய பரிநாமமாய்விழித்தெழ
பணம் தின்னும் அட்டைகளின்
குரல் வளையை நசுக்கியது

உதிரம் குடிக்கும்பிசாசுகள் உழைப்பாளிகளின்
எந்திரஉடலில் கனப்பொழுது
கனலீற்றர் உதிரத்தைஉறிஞ்சுகுடிக்கும்
முதலாளிவர்க்கத்துக்கு எதிராக
சர்வதேசத்தின்அறைகூவலால்
முதலாளி வர்க்கத்தின் முதுகெலும்பு உடைந்தது
பூட்டியஅடிமை விலங்குதெறித்தது
உழைப்பாளிவாழ்வில் சுதந்திரதாகம்மலர்ந்தது.
உழைப்பாளி உழைப்பில்தான்
உலகம் சுற்றுதென்று சிந்து பாடுங்கள்

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

புதுவசந்தம் தந்திடுவாய் புத்தாண்டே

அம்மா அப்பா தம்பி தங்கை.அண்ணா

என்ற பாச உறவுகளுடன் –கூடி மகிழ்ந்த வீடல்லவா.

சுற்றி திரிந்தோம் திண்ணைகளில்.

சுகமாய் இருந்தோம் – அப்போது.

அன்பும் உறவும் சூழ்ந்திடவே.

சுகமாய் இனிதாய் இருந்த வீடல்லவா.

முன்பு மூடிய சுவருடன் உள்ளது -எங்கள் வீடு

இப்போ திறந்த வெளிதனில்

ஒற்றை சுவருடன் நிக்கிறது

வீட்டை சுற்றி பூஞ்செடி வைத்து  

நந்தவனம் போல இருந்த வீடு.

இப்போ பாலைவனமாக இருக்கிறது.

எங்கள் குடும்பத்தில் உள்ள கல்விமான்கள்

அத்தனைபேரும் பிறந்து வளர்ந்து

 படித்த வீடு- இதுஅல்லவோ.

வீட்டை உருவாக்கா என்அப்பா என் ஆத்தால்

என்ன வியர்வை சிந்திருப்பார்கள். ??

எங்கள் வீட்டிடைப் பாரும்

பட்ட துன்பம் அழகாய் தெரியும்

புத்தாண்டே நீ வந்திடுவாய்

எங்கள் வீட்டில் நாங்கள் –வாழ்ந்திட

வாழ வழி செய்யும்-எத்தனையோ

மனிதப் பிறவிகள் துன்பத்தில் –வாடுகிறது.

அவர்கள் வாழ்விலும் எங்கள் வாழ்விலும்

புது இல்லங்களில் புகுந்திட

புது வசந்தம் வீசிடுவாய்..புத்தாண்டே.

கொட்டும் பனியிலும் கொட்டும்-மழையிலும்

குடும்பத்தை பிரிந்து தன் குடும்பத்தை விட

நாடே நமக்கு மேலானது என்று எண்ணியபடி.

உள்ளக் கிடக்கையில் உணர்வுகள் தேங்கி நிக்க

இரவு பகல் விழித்து. நாட்டு எல்லைப்புறத்தில்

காவல் காக்கும் வீரர்கள் எத்தனை.

நாட்டுக்கு நாடு நடைபெறு யுத்தத்தை

மலருகிற புத்தாண்டில் அமைதியாக்கிடுவாய்.-புத்தாண்டே.

துன்பப்படும் மக்களுக்கு புதவசந்தம் வீசும்-புத்தாண்டே

நாட்டுக்கு உழவே தலைசிறந்து என்று

எண்ணியபடி அல்லும் பகலும் வியர்வை-சிந்தி

எண்ணிய சிந்தனையில் ஏர்பிடித்து

நிலம் உழுதும் விவசாயின் வாழ்க்கையில்.

வரலாறு கானாத.விளைச்சளை –அள்ளி

கொடுத்துடுவாய் புத்தாண்டே.

புத்தாண்டே நீவருக.

எங்கள் வாழ்வில் புதுவசந்தம்-தந்திடுவாய்

 

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-

உயிரில் பிரிந்த ஓவியமாய்

உணர்வுகள் அற்ற மனிதனாய்

அவளின் சிரிப்பில் சிதையுண்டும்

அவளின் மெளன விழிகளின் பார்வை

ஒரு போர்க் கோலம் பூண்டது

சந்த தமிழ் கொண்டு அவள் சாயலை.

இன்பத் தமிழ்கொண்டு அழைத்த போது

அவளின் அந்தத் தமிழ் புரியவில்லை-எனக்கு

அவள்தானே வேற்றுமொழிக் -காறி யோ???

விடை தெரியாத புதிராக-மனசுக்குள்

 

 

அவள் சிந்திய -கண்ணீர்த்துளிகளை

மெல்லிய காற்று வாரி அள்ளி -எறிந்தது

என் சாந்த -முகத்தில்

அவளின் மௌ சிரிப்பில் சிதையுண்ட –நான்

கரை சேர இதயமாய் -வழியில்லாமல்

கரையோரம் தத்தளிக்கிறேன்

கரைசேர வழி ஒன்று சொல்லிவீரே

தரையோரம் தனியாக -விட்டு விட்டு

நீ மலையோரம் போகிறாய்

வாலிபம் உள்ள இளைஞ்ஞன் வாழ நினைப்பது-குற்றமா

 

 

சாவிலும் கொடியது உன்- வார்த்தைகள்

வாழ நினைத்த எனக்கு -உன் வார்த்தைகள்

என் நெஞ்சை -சுட்டதடி

விசத்திலும் கொடியது உன் வார்த்தைதான்

என்பதை இப்போ உணர்ந்தேனடி…………

போகப்போக இன்னும் தொடருமா???????

என்ற  வினாவுக்கு விடை-தேடுகிறேன்…..

——————————————————————–

 

குறிப்பு–கவிதைப்  போட்டிக்கான இறுதிமுடிவு வருகிற வாரத்தில் வெளிவரும் என்பதை மிக மகிழ்ச்சியாக  தெரியப்டுத்துகிறேன்

ஏன் என்றால் அனைத்து கவிதைகளும் மிக  திறமையாக படைத்துள்ளார்கள் ஒவ்வொரு போட்டியாளரும்..நடுவர்களின் பரிசீலனையில் உள்ளது…

 

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-

யுத்தத்தில் உருவான காதல் (சிறுகதை)

கிழக்கின்கரையோரம் கீழ் வானில் ஏழு நிறங்கள் வளைந்து இசை பாடும் வானவில்லின் அழகும் மேகங்கள் ஒன்றுடன்ஒன்று மோத கதிரவன் ஒளிக்கீற்று பூமியெங்கும் பரவ மாநிறம் கொண்டு வளைந்தாடும் மங்கையின் வதனம் சனக் கூட்டத்துக்குள் என் கண்ணுக்கு தெரிந்தது அவள்தான் என் ஆனந்தி

ஓடி விளையாடும் பிஞ்சுகள் .வயதில் முதிர்ந்த தாத்தாக்கள் நெஞ்சை பிடித்த வண்ணம் ஓலமிட்டு திரிகிறார்கள் விமானங்களின் இறச்சல் சப்தங்களும் ஆங்காங்கே குண்டுகளின் சப்பதங்கள்,கேட்ட வண்ணம் இருந்தது,

மூட்டை மூட்டையாய் துணிகளும் மூட்டை மூட்டையாய் சமயல் பாத்திரங்களையும் தலையிலும் தோழிலும் சுமந்த வண்ணம் படுத்துறங்க கையில் ஓலைப்பாயுடனும் தன் ஊர் சொந்தங்களுடன் இடம் பெயர்ந்து போகிறாள்

குண்டுகளின் ஆணவ அகோரத் தாண்டவம் அவள் உடல் எங்கும் பதம் பார்த்தது அவள் இரத்தம் துவைந்த உடையுடன் அழுத குரலுடன் தன் காதலனை பார்க்க வேண்டும் என்ற மன ஏக்கத்துடன் தன்னால் முடிந்தளவு அவள் போராடி ஒரு தன்னம்பிக்கையுடன் ஒரு பக்க கரையை அடைகிறாள்

அவள் பாதுகாப்பாக கரை ஒதுங்கிய இடத்தில் சிறு சிறு தரைப்பால் குடிசைகள் குனிந்து நிமிர முடியாதவாறு அந்த குடிசை அமைந்துள்ளது அவளின் சிந்தனை தன் உடம்பில் உள்ள குண்டுக் காயங்களை பற்றியோ, அல்லது அவள் வாழும் சின்னக் குடிசை பற்றியோ அல்ல

அவள் உயிருக்கு உயிராக மனசார நினைத்த காதலன் (ஆனந் )பற்றிய நினைவுதான் அவள் நினைவில்அலையலையாய் ஓடிக் கொண்டிருந்தது,அவள் தனிமையில் இருந்து யோசிக்கும் போது தன்னுடன் பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் மல்லிகா வந்து என்ன பிள்ளை எப்ப பார்தாலும் ஏதோ யோசிக்கிறாய்,,,,,,,,,,,, என்று கேட்டாள் மல்லிகா

அதற்கு ஆனந்தி சொல்லகிறால்,,,,,,,,,,,,,,நான் உயிருக்கு உயிராக நேசித்த என் (ஆனந்தின் ) நிலை என்னவென்று தெரியாது அவனைப் பற்றிய நினைவுதான் என் சகோதரங்கள் அம்மா அப்பா எல்லோரும் இறந்தாங்கள் அந்த கவலை எனக்கு பெரிதா தெரிய வில்லை என் காதலன் (ஆனந் ) பற்றிய கவலைதான் எனக்கு பெரிதாக தெரிகிறது என்று பதில் கூறினால்,,,பின்பு

என்ன இறைவா இந்த சோகத்தையும் வேதனையும் ஒன்றாக என் வாழ்வில் அனுபவிக்க விட்டாயா? என்ற கேள்விக் கனையை தன் மனதுக்கு தொடுத்தாள்

குடிசையில் வாழும் மக்களின் வாழ்வு நிலை ஒரு இயல்பு வாழ்கைக்கு திரும்பியது பின்பு (ஆனந்தி) தன் காதலன் (ஆனந்தை) தேடும் பயணத்தை தொடர்கிறாள் அவள் ஒவ்வொரு இடைத்தங்கள் முகாமாக அவன் முகவரியை கையில் பிடித்த வண்ணம் அலைந்து திரிகிறாள் பல உயர் அதிகாரிகளை சந்தித்து என் வாழ்வில் இழக்க முடியாத என்ன உறவுகளை இழந்தேன் அந்த வேதனை ஒருபக்கம் இருக்க

,,,,என் கதாலன்(ஆனந்துக்கு ) இந்த நிலையா என்ற வினாவினை பேசுகிறாள் என் ஆனந்தை எப்படியாவது தேடி எடுத்து தாருங்கள் என்று கேஞ்சி மண்ணடாடினால் அதற்கும் பதில் கிடைக்க வில்லை

பல மாதங்கள் கடந்த நிலையில் தேடித்தேடி அலைந்ததுதான் மிச்சம் அவளால் கண்டு பிடிக்க வில்லை,,,,,

(ஆனந்தி) யுத்தத்தாள் தன் உடமைகளை இழந்தவள் அதைய நேரம் அவளுடைய அடையள அட்டையை யுத்தத்தில்இழந்தாள் அவள் தன்னுடைய அடையாள அட்டை எடுப்பதற்காக அடையாள அட்டை பெறும் திணைக்களத்துக்கு சொல்லுகிறாள் அங்கு அவள் வரிசையாக நின்று சில மணி நேரத்துக்குப் பின்பு அடையாள அட்டை கிடைத்தது அதை வேண்டிய வண்ணம் வீதியோரமாக சோகம்கலந்த முகத்துடன் போகும் போது எதேச்சியாக (ஆனந் வாருகிறான் என் ஆனந்)மாமா என்று பெரிய சந்தோச அழுகையுடன் கட்டிப்படித்தாள் பின்பு (ஆனந் ) அம்மாவின் வீட்டுக்கு அளைத்துச் சென்றான் பாசங்களை மாறி மாறி பகிர்தார்கள் ஆனந்தியின் மீது ஆனந் குடும்பம்

ஆனந்தியின் வாழ்கையில் யுத்தத்தில் பட்ட துன்பத்தை விட தன் காதலனை அடைய வேண்டும் என்ற ஒரு எழுச்சின் வடிவம் அவள் மனதில் காதல் ஒரு போராட்டாமாக மாறியது அவள் இறுதி வரை போராடினால் கடசியில் அவள் தன் காதலில் வெற்றி வகை சூடினால் ஆனந்தியைப் போன்ற பெண்கள் எத்தனை பேர் காதலுக்காக போரடி வெற்றியடைந்த பெண்களும் உள்ளார்கள் அதைய போன்று காதலுக்காக வாழ்வில் போராடிக் கொண்டு இருக்கும் பெண்கள் எத்தனை பேர் அவர்களின் காதலும் வாழ வேண்டும் காதல் வாழ்க காதல் வாழ்க,,,,,,காதல் வாழ்க,,,காதல் வாழ்க

ஒவ்வொரு மனிதனும் தன் வாழ்வில் எதீர் நீச்சல் வேண்டும் அதுதான் வாழ்க்கைப் போராட்டம்

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

வாழ்க்கையில் நிமிர்ந்திட…!

வானளவு உயர்ந்து நிற்கும்
வலிமை மிக்க வெண்பா
வையத்துள் வாழும் மனிதனை
வானளவு உயர்த்தி வைக்கும்
வள்ளுவனின் வாய்மொழி!
எக்காலத்துக்கும் பொருந்தும்
நன்னெறி முறைகளை
ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே
ஈரடிக் குறளாய்
அறத்துப்பால் காமத்துப்பால்,பொருட்பால்
எனும் முப்பாலில்
எழுதிச் சென்றவன் அவன்!

வானுயரச் சிலை அமைத்துப்
போற்றிக் கொண்டிருக்கும்
நாம் – நம் வாழ்க்கையில்
அவன் சொல்லிச் சென்ற
நன்னெறியினைக் கடைப்பிடித்தால்
போதும் – நம் வாழ்க்கையில்
நிமிர்ந்து நிற்கலாம்!

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

என்னை அழவைத்த பெண்ணே உன்னை அள்ளியனைக்க துடிக்குது என்கரம்

உன் நினைவுக் கீற்றுக்கள்-என்
மனதில் புயலாக -எழுகிறது
இருந்தாலும்-என்னை
அழவைத்து அழவைத்து-என்னை,
ஏன் துடியாய் -துடிக்கவைக்கிறாய்
உன் நினைவுகள்-என் மனக்கதவுகளில்
பூட்டப்பட வில்லை
எப்போதும் திறக்கப்பட்டிருக்கிறது,
ஆனால் உன்மனதில்,
என் நினைவுகதவுகள்,
பூட்டப்பட்டது -ஏன்
சொல்லும் பெண்ணே-சொல்லும் பெண்ணே,

 

சில நேரங்களில்- உன்னை
என் மனக்கதவுகள் நினைக்க-மறுத்தாலும்,
நான் கை பிடித்து எழுதும்-பேனா
கண்ணீர் துளியை -விட்டு விட்டு
உன் ஞாபக அலைகளை
காகிதத்தை-நனைக்க வைக்குது,
நான் உனக்காக,
காதல் மடல் எழுதமறுத்தாலும்,
அந்த பேனா -மறக்கமாட்டாது,
அது எப்போதும் உன்-நினைவுக்
காற்றை வீசிக் கொன்டே -இருக்கும்,
ஏன் பெண்ணே -என்னை,
அழவைத்து அழவைத்து,
அழகு பார்கிறாய்,
இது உனக்கு -அழகா,
சொல்லும் பெண்ணே-சொல்லும் பெண்ணே

 

சிலமாதங்கள் சில வருடங்கள்
கடந்த நிலையில்
என் மனதுக்குள் காதல் -என்னும்
பாச உணர்வை -நீ சுவைக்க வைத்துவிட்டாய்,
நீ என்னை அழவைத்த -ஒவ்வொரு நிமிடங்களில்,
என் மனதுக்குள் புயல் அடித்தது,
என் மன உணர்வுகள் -மரணத்தில் சாய்ந்தது
நிலவு கூட தேய்ந்து-சில
நாட்களில் அது-முழுமை பெறும்
ஆனால்என்னை அழவைத்துவிட்டாய்-பெண்ணே
உன்னை அள்ளியணைக்க
என்கரம் -தழுவுதே,

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

என்சுவாச காற்ரே,

சர்வ வல்லமையும்-கொண்ட,
சர்வ சக்தியே-நீ
உண்னை சாதாரண-பெண்என்று
நான் நினைத்தேன்-ஆனால்
நீ சாதித்து சரித்திரம் படைக்க
பாரினில் அவதரித்த-புதுமைப்பெண்
பிள்ளைக்கு நல்ல-தாயாகவும்
அன்புக்கணவனுக்கு-நல்ல,துணைவியாகவும்
வாழ்வில் ஒளிவிளக்கு-ஏற்றினாய்,
என் இதயக் கோயிலே-நீ
சமாதியடைந்து விட்டாய்
உன் நினைவுகளுடன் வாழ்வதற்காய்
உன் நிழல் படத்தினை-என்
நெஞ்சில் தாங்கிய படி-வாழ்கிறேன்,

கார்கால மார்கழியில்,
கருமேகம் வானத்தில்-குடைசூழ,
முரசு முழங்குவது -போல,
இடிகள் முழங்குகிறது,
வானில் சந்திரனும்,
அழகிய வில் போன்ற-வானவில்லும் வளைந்து,
மலை உச்சிதனை தொடுவதை-போன்று
மேகங்கள் கடல் நீரை முகந்துகொண்டு,
வானவில் எழுந்து வானத்தை -வட்டமிட
இந்த கார் காலத்தில் -நீ சமாதியடைந்தாயே,
என் இதயக் கோயிலே-உன் புகைப்படத்தினை

என்நெஞ்சில் நிழல் -படமாக தாங்கியபடி
உன் நினைவுக் கீற்றில்-வாழுகிறேன்,

காற்று ஒருகனம்வீச- மறுத்தாலும்
பூவி கூட சுற்றாமல்- நின்றாலும்
உன்னுடன் சேர்ந்து வாழ்ந்த
காலங்களை நினைத்துப்பார்க்கையில்
நிஜமற்ற இவ்வுலகில்
நிஜமான அன்பையும்,
நிஜமான வாழ்வையும்,
நிறைய தந்தாயே,
என் இதயக் கோயிலே,
நீ வாழ்க நீ வாழ்க
அன்றோபறை சாற்றினான்-தமிழன்
ஒருத்தனுக்கு ஒருத்திஎன்று,
நீ இல்லை என்று -நினைத்து
நான் மறுமணம் செய்யமாட்டேன்
உன் நினைவுகளை -என் மனதில்
சுமந்தவாறு-நான் வாழ்கிறேன்
என் இதயக் கோயிலே,
நீ வாழ்க நீ வாழ்க,,,,,,,

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

  

நெஞ்சை உறையவைத்ததும் -அன்று.உலகை அதிர வைத்ததும்-அன்று.

உலகின் நான்கு பக்கமும் அதிர்ந்தது-அன்று
உலகில் உள்ள மனித குலம் மிதந்ததும்-அன்று
மாட.மாட கோபுரம் சாய்ந்ததும்-அன்று
தொலைத் தொடர்பு அற்றதும்-அன்று
மின்சார கோபுரம் சாய்ந்ததும் -அன்று
பிஞ்சு உள்ளம் தத்தளித்ததும்-அன்று.
பெரியோர்கள் சிறியோர்கள் மாண்டதும் -அன்று
மதி கெட்டு நின்றது மனித குலம்-அன்று

சந்தோசகாற்று.வீசிய பூமி எங்கும் -அன்று.
உலகெங்கும் சோக கீதங்கள் வீசியது
உயரத்தில் பறந்த உலக நாட்டுக் கொடிகள்
அரைக் கம்பத்தில் பறந்தது -அன்று
இலட்சியத்தை முழு வீச்சைக் -கொண்டு.
பள்ளிக் கூடம் சென்ற கள்ள கபடமற்ற.
மணவ உள்ளங்கள் தண்ணீரில் மூழ்கியது-அன்று

உலகில் வழும் கிறிஸ்த்தவ-உறவுகள்
பண்டிகையை கொண்டாட ஆடம்பரமாய்
இருந்தது-அன்று
சொல்லாமல் கொள்ளாமல்-பூகம்பம் வந்தது
சுமத்திரா தீவினிலே-அன்று.
பூமி தாங்க முடியாமல் கண்ணீர் விட்டது-அன்று
சாதி மத பேதமின்றி-அன்று
உயிரை காவு கொண்டது-அன்று
அதுதான் சுணாமி(ஆழிப் பேரலை)
ஆழிப் பேரலையின் வடுக்கள்-ஒவ்வெரு
ஆண்டும் வரும் கிறிஸ்மஸ் நாளில்-நினைவுவரும்.
மாண்டவர்கள் மீண்டும் வருவதில்லை.
வாழ்கின்ற மனித குலம்
மனித நேயத்துடன் வாழ்ந்தாள்
மனித குலத்தின் வாழ்வு சிறக்கும்.
அன்றைய வடுக்கள் மனித குலத்தின்.
நெஞ்சை உறைய வைத்ததும்-அன்று.
உலகை அதிர வைத்ததும்-அன்று.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

அன்பே உன் நினைவுச் சுவடுகள்

அன்பே உன் நினைவுச் சுவடுகளை
நித்தம் நித்தம் சுமந்து கொண்டு
உன் நினைவலையில் வாடுகின்றேன்
நீ என்னை காதலிக்கும்- போது
நீ உயிர் ஊட்டி வார்த்த வார்த்தைகள்
ஒவ்வென்றும் என் அடி நெஞ்சை
ஒரு கனம் புரட்டிப் பார்க்குது-அன்பே

நீ உயிருடன் இருக்கும் போது
என் நினைவுகள் தினம் தினம்
உன்னிடம்- ஆனால்
எனக்காக நீ வரைந்த
வாழ்துமடல்-சுவடுகள்லுடன்
தினம் தினம் வாழ்கின்றேன்,அன்பே
நீ காதல் நினைவுக்காக-வரைந்த ஓவியத்தையும்
நீ எனக்கு பேனாவின் கண்ணீர்த்துளியால்
எழுதிய கவிதையை-நித்தம் நித்தம் பார்த்து
என் கண்ணீரில் இருந்து
கண்ணீர் துளிகள் வடியுதடி-அன்பே

அன்பே நீஎன்னை விட்டு
நிரந்தரமாய் போய் விட்டாய்
ஆனால் உன் ஆத்மா
என்னைப் பற்றி நினைக்கும்
என் காதலன் வேறுமனம் செய்து-விட்டானா?
என்ற ஞாபக நினைவலைகள்
உனக்குள் ஊசலாடும்
அப்படியில்லை,வாழ்ந்தால் உன்னோடுதான்
என்ற உறுதி மொழியை தினம் தினம்
உன் கல்லறையில் பூசித்து வருகின்றேன்-அன்பே

நீ கண்னுக்கு தூரமாய்
என் கண்னுக்கு-உயிராய்
கல்லறையில் வாழ்கிறாய்
உன் நினைவுகள் எனக்கு-சுமையில்லை
உன்கல்லறை சுவருடன்
வாழ்கிறேன்-அன்பே
என் இமைகள் மூடும் போதெல்லாம்
உன் நினைவுகள்-என்னை
தென்றலாய் வந்து தாலாட்டுதே-அன்பே
என் கற்பனைகள் உதயமாகும் போதெல்லாம்
உன் அன்பேன்னும் சுவடுகள்-மட்டும்
எனக்கு ஆறுதலாய் -உள்ளது அன்பே
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-