கடலோரம் வீடுகட்டி அலையோடு போனோம்……..

கடலோரம் வீடுகட்டி அலையோடு போனாம்

அலை வீசும் கடலோரம்
அழும் நெஞ்சம்மெல்லாம் துயர்றோரம்
வானுயரும் இராட்சத அலையே.
எங்கள் வாழ்வை இழக்கவைத்தாய்.
துயருறும் இதயங்களை. மீண்டும் மீண்டும் அழவைத்தாய்
கடல்ஏறப் படகில்லை நாம் வீச வலையிலை.
எங்களை வாழ வைத்த கடல் தாயே
எங்களை ஏன் கண்ணீரில் அழவைத்தாய்???
துயரங்களை யார் இடந்தான் சொல்வோம்.

அள்ளி அரவனைத்த பிள்ளைகள்
நெஞ்சுருகி பாசம் அள்ளித் தந்த –தாயவளை
அள்ளிச்சென்றாய் கடலையே.
பள்ளி செல்ல வழியிலை.
போகும்மிடமல்லாம் பினக்குவியல்
நாம் கும்பிட்ட கோயில் இல்லை நாம் வாழ்ந்த ஊரில்லை
சின்னஞ் சிறு பிஞ்சுகளை ஏன் கதற விட்டாய்.
இத்தனை துயரங்களையும் ஏன் தந்தாய் கடல்தாயே.

அழுவதற்கு என்று எவரும் மண்ணில் பிறந்ததில்லை
அழுதோம் அழுதோம் எங்கள் வாழ்வு சிறக்கவில்லை.
எங்கள் வாழ்வில் ஏன் இத்தனை காயம்
உன்னால் வந்தது வலியின் உச்சம்
உன்னால் வந்தது எங்கள் வாழ்வில் -சோகம்

தண்ணீரில் நின்று கூவிக் கூவி அழுதோம்
துரத்தி துரத்தி அடித்தது இராட்சத அலையின் கரங்கள்
மடிந்தது எங்கள் உறவுகள் –அதனால்
உப்பு நீர் சிகப்பாய் ஆனது அன்று.
இதுவென் வாழ்க்கை என்ற சோகம் வேண்டாம்-உறவுகளே.!
எம் உறவுகள் அழுவதால் வசந்தங்கள் விடியாதே
உறவினை இழந்தால் உறவுகள் முடியாதே…
புயலடித்து போன பின்பும் கூடுகட்டும் குருவி.-போல
கடல்அடித்து போன பின்பும் வாழ்வதுதான் உறுதி.
நம்பிக்கை என்ற இலட்சிய வழிதனில்
நம் வாழ்வை உயர்த்திவிடும் …….

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

நெஞ்சைத் தழுவினாய் பின்பு என் கண்ணீரைத் தழுவினாய்

நெஞ்சைத் தழுவினாய் பின்பு என் கண்ணீரைத் தழுவினாய்

முகவரி இழந்த மனிதனாக-
சில காலங்கள் நான் இருந்தேன்
உன்னை கண்ட நாள் முதலாய்
எனகென்று சொந்த முகவரி -உருவானது.
சிகரத்தை ஏற அடையும்
அணில் பிள்ளை போல-நானும்
என்மனதுக்குள். உன் நினைவுதான்
படிப்படியாய் ஏறி
என் இதயத் துடிப்பை தூண்டுதடி.

நீ ஒரு வார்த்தை என்னிடம் சொல்லாமால்
உன் மனசு போன போக்கில்
உன் வீட்டுக்கு சென்றாயே.
நான் உன்னை பார்க்காத நாட்கள் எல்லாம்
எனக்கு மயான பூமியில் வாழ்ந்தது-போல உணர்வு
நீ வந்து என்னுடன் பேசாமல் இருந்த நாட்கள்எல்லாம்
இயற்கைதான் எனக்கு உற்ற தோழனாக –இருந்ததடி
இசைபாடும் வண்டுகள்.பாட்டுப்பாடு குயில்கள்
தோகை விரித்து ஆடும் மயிலின் அகவலும்
என் மனதுக்கு சொந்தமாக இருந்தடி

நீ பாவாடை தாவணியும் அணிந்து
வீதியிலே வரும் போது..
நீ ஒரு தேவதைதானே….
உன் அழகின் வசிகரம் கண்டு.
எத்தனை பெடியன்கள் உன்னை
மனதில்-நினைத்திருப்பார்கள்……
நான் உன்னை காதலிக்க முன்பு
அந்த சிறைக் கூட்டையும் -தாண்டி
உன் மனதில் நான் குடிகொண்டேனடி

நான் ஆசை கொண்டு அள்ளிக்-கொடுத்தேன்
எத்தனையோ. அத்தனையும் வீனாக –போனதடி.
உன்னை நம்பினேன் எனக்கு முகவரி வந்ததென்று
ஆனால்.நீ இறுதியில் கண்ணீரில்
கரையவைத்து விட்டுச் -சென்றாயே.

உன்னை நினைத்து நினைத்து. அழுது அழுது.
நீ என் கன்னக் குழியில் உன் புன்னகை உதட்டினால்
ஒற்றி வருடிய முத்தங்கள் எல்லாம்.
என் கண்ணீர்த் துளிகள் கழுவிச் -சென்றதடி.
என் உறவுகள் நண்பர்கள் மடிந்தாலும்
அவர்களுக்கு அழுவதற்கு என்னிடம்
கண்ணீர் இல்லையடி.
நீ கல்லறையில் உறங்கி விட்டாய்
என் கண்ணீர்துளிகள் எல்லாம்
என் கண்மணிக்கு -பன்னீர்
துளிகளாக வீசியதடி……….

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

நெஞ்சை தழுவும் நினைவுகள்-(சிறுகதை)

வறுமையும் விடவில்லை செய்த தொழிலும் கைகூடவில்லை யுத்தம் என்ற கொடிய விசம் பரவியது தாங்க முடியாமல் அயல்தேசம் போனவர்கள் எத்தனைபேர். வெளி நாட்டு வாழ்க்கையில் சுகபோகம் அனுபவிப்பார்கள் என்று எத்தனை உள்ளங்கள் ஏங்கி அலைமோதும் ஆனால் இங்கு ஒவ்வொரு நிமிடமும் படும் துன்பங்களும் துயரங்களும் அவஸ்த்தைகளும் தாங்க முடியாமல் தன்னுயிரை தானாக மாய்த்த உறவுகள் எத்தனை பேர் …காய்ச்சல் தலைவலி என்று துடியாய்த்துடித்தாலும் எம்முடைய உடல் நலம் எம்முடை துக்கம் விசாரிக்க கூட சொந்தங்கள் இருந்தும் இல்லாத அனாதைகள் போல தவியாய்த் தவிக்கிறோம். அம்மா அப்பா அண்ணா தம்பி என்று அழுகிற கதறல் குரல் மட்டும் நான்க சுவர்களுக்கு மட்டுமே கேட்கும் .இந்த கொடிய துன்பத்தை சுமந்து வாழ்கிறார்கள் .

திருமணம் ஆனவர்கள் மனைவியை பிரிந்த சோகமும் பெற்ற தெய்வங்களை பிரிந்த சோகமும் பெற்ற பிள்ளயை விட்டு பிரிந்து சென்ற சோகமும் பிள்ளையோடு இருந்து பாசம் பரிமாறும் வயதினிலே அயலான் தேசத்தில் டலருக்காகவும் யூரோக்காவும் ரிங்கிட்டுக்கும் ரியாலுக்கும் அன்னியவன் நாட்டில் அடிமாடுகள் போல உழைக்கிறார்கள் தங்கள் உறவுகளுக்காக பணம் அனுப்புகிறோம் கொஞ்சம் சந்தோசம் கலந்த முகபாவனை முகத்தில் துள்ளும் அந்த நேரத்தில் மட்டும்…..ஆனால் மனதில் ஒரு விததுன்பம் எம்மை அறியாமல் ஓடிக்கொண்டுதான் இருக்கும் இந்த வாழ்வுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க முடியாமல் தள்ளாடுகிறார்கள்…

பக்கத்து விட்டுத் திருமணங்கள் விசேட நாட்கள் பிள்ளைகளின் பிறந்தநாள் விழாக்கள் எல்லாம்  எம்தாயக சொந்தங்களுடன் கூடி சந்தோசம் அடைந்த நாட்கள்.முதல் காதல் வந்த போது முதலில் காதலியை சந்தித்த இடம் அவளோடு இருந்து பேசிய பனைமரத்தின்  நிழலும் நாகமரத்தின் நிழலும்அந்த திருவிழாக்காலங்களில் காதலியுடன் கடைத்தெருக்களை சுற்றித்திரிந்த காலங்கள் அம்மா அப்பாவுக்கு தெரியாமல் காதலியை துவிச்சக்கர வணடியில்(சைக்கில்) ஏற்றித் திரிந்த காலங்கள் ஞாபஅலைகள் மனக் கதவுகளை ஒருனம் திறக்கிறது…..இந்த நாட்களை நினைக்கவில்லை மறந்து விட்டார்கள் என்று சொந்தங்களும் காதலியும் நினைக்கலாம் ஆனால் அத்தனை நினைவுகளையும் இரவும் பகலுமாக நெஞ்சில் சுமந்த வண்ணம் அழுது கொண்டு வாழுகிறோம்…

கோயில் மணி யோசை கேட்டல் ஊரில் உள்ள நண்பர்கள் எல்லோரும் கூட்டமாக சென்று இறைவனை வணங்கும் நிகழ்வும்இறுதியில் பூசை முடிந்தவுடன் பிரசாதம் வேண்ட நான் முந்தி நீ முந்தி என்று வரிசையில் நின்ற நாட்கள் திருவிழா என்று வந்தால் ஊர் எங்கும் பட்டாசு சப்பதங்களும் இரவு நேரங்களில்  சதங்கை ஒலி கேட்க மாட்டு வண்டியில் எம் ஊர்ச் சொந்தங்கள் இரவு நேர சாப்பாடும் எடுத்துக்கொண்டு செல்லும் அந்த மாட்டு வண்டி அணிவகுப்பை நிலாக் காலங்களில் இரசித் நினைவுகளும் எம் மனதை விட்டு அகல வில்லை  இந்த மகிழ்ச்சியான காலங்களை நினைத்து நினைத்து தினம்தோறும் கண்ணீர் வடிப்பதுதான்…. வாழ்க்கையாகியது

ஒவ்வொரு ஞாயிறு என்றால்  எங்கள் உரில் பொது வேலை(சிரமதானப்பணி) என்ற ஒன்று நடை பெறுவது வழக்கம் ஒவ்வொரு வீதீக்கு வீதீ மக்கள் எல்லோரும் ஒன்றாக சேர்ந்து சுத்தம் செய்வது வழக்கம் வேலை முடிந்தவுடன் இளைப்பாற தேனீர் கொடுப்பார்கள் அதை எல்லாம் வேண்டி நண்பர்களுடன் இருந்து சுவைத்த காலங்கள் எம் மனதை விட்டு விலக வில்லை

எங்களுடை ஊரின் அமைவிடம் மக்கள் குடியிருப்பை சுற்றி பரந்த வயல் வெளி மூன்று போகம் வேளாண்மை செய்வார்கள் மார்கழி மாதம் என்றால் மழைக்காலம் எங்கள் ஊரில் அடைமழை பொய்ந்தால் காடுகள் வயல் நிலங்களை சூழ்ந்து தண்ணீர் வெள்ளமாக பெருக்கெடுக்கும் காலம்  ஊரில் உள்ளவர்கள் வயது வித்தியாசம் இல்லாமால் தாங்கள் வளர்க்கும் நாய்களுடன் உள்ளுர் துப்பாக்கியுடனும்(சைற்றடியன் என்று சொல்வார்கள்) உருட்டுக்கட்டைகளுடனும் காடுகளுக்குள் புகுந்து மிருகங்களை தண்ணீரில் பாய்ச்சி ஓடமுடியாத அளவுக்கு செய்து முயல் மான் மரை. போன்ற மிருகங்களை ஊர் நண்பர்களுடன் வேட்டையாடிய காலங்கள் அந்த நேரத்தில் நீச்சல்அடிக்க தெரியாமல் தண்ணீரில் தத்தளிக்கும் நண்பர்களை ஒன்றாக கரை சேர்ந்த  நினைவுகள்….. தூரதேசத்தில் வாழம் போது மார்கழி மாதம் வந்தால் அந்த நினைவுகள் ஒரு தடவை புரட்டிப் போட்டு விடும்……

மரணச் செய்தியோ அல்லது நல்ல நிகழ்வுகள் பார்க்க முடியாமல் வாடிய மனசுடன் அரபு நாட்டில் வாழ்பவனுக்கு அரபுக்கடலும் ஆசிய நாட்டில் வாழ்பவனுக்கு ஆசிய கடலும் ஐரோப்பாநாட்டில் வாழ்பவனுக்கு ஐரோப்பாகடலும் சொந்தம் என்று நினைத்து நம் தேசம் இருக்கும் பக்கத்தை விமானம் பறந்துவருகிற பக்கத்தையும் திரும்பிப்பார்த்து கடல் மாதவிடம் சோகத்தை கொட்டுவதே வாழ்க்கையாகி விட்டது……… எல்லாச்சோகத்திற்க்கும் கடல்தான் சொந்தமாகியது

இருப்பவர்கள் துன்பத்தை சுமந்தவன்னம் வாழ்கிறார்கள் மீண்டும் போகிறவர்கள் துன்பத்தை தூக்கி எரிந்து விட்டு போகிறார்கள்…..ஊரில் உள்ளவர்கள் வெளி நாடு போகவேண்டும் என்ற ஆசையும்  வெளி நாட்டில் உள்ளவர்கள் சொந்த தேசம் போக வேண்டும் என்ற ஆசையும் அவர்களின் மன வானில் கொடிகட்டி பறக்கிறது…மேல் சொல்லியுள்ள நினைவுகளும் துன்பங்களும் எத்தனை மனிதர்களின் வாழ்வில் அன்றும் இன்றும் நடைப்பயணமாக பயணித்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறது……….

-நன்றி-

அன்புடன்-

-ரூபன்-

நரகாசூரா…!விழித்தெழு…!

 

ஆயிரம் தீபங்கள் ஏற்றும் நம்

தமிழர் கூட்டமே…

அன்பு மொழி பேச்சில் அகில உலகமே குளிருதையா

மழலைச் செல்வங்கள் நம் விட்டு வாசலின்

முற்றத்தில் புத்தாடை அணிந்து

பலகாரம் உண்டு பட்டாசு கையினிலே

மனசில் மத்தாப்பூ பூத்திடவே

கொண்டாடும் எம் பிள்ளைச் செல்வங்கள்

யார் முகம் அறியாத சின்னஞ்சிறு பிஞ்சுகள்

பால் வடியும் வெள்ளை முகம்

பார்த்தால் பரவசம் அடைந்திடவோம்

வெள்ளை உடையும் அணிந்து

பள்ளிக்கு போகும் சின்னஞ்சிறு-சிறுமிகள்

பாதி வழியினிலே பாழ் பட்ட பாவிகள்

உடன் பிறப்புடன் பிறவாத

கல் நெஞ்சு கொண்ட கயவர்கள் கூட்டம்

வெள்ளையுடையில் இரத்தக் கறையும் படியும்படி

உயிரை மாய்த்து மாய்த்து காம இச்சையை தீர்க்கும்

செய்திகள் உலகெங்கும் அரங்கேறுகிறது

எம் தமிழ் நெஞ்சங்களை அழவைக்கிறது-அந்த 

கயவர்கள் உயிரை காவு கொல்வாயா-

தீபாவளி நன்னாளில்-நரகாசூரா…!

உனக்கு ஆயிரம் தீபங்கள் ஏற்றிடுவோம்

நம் தமிழர்கள் கூட்டம்…

தீபாவளிக்கான கடும் புயலும் மழையும் கவிதையாக பொழிவதற்கு இணையத்தள உறவுகளுக்கு இன்னும் 14 நாட்களின் விளிம்பில் இருக்கிறார்கள்… பலஇணைத்தள உறவுகள் கேட்டதற்கிணங்க போட்டிக்கான காலம் 31.10.2013 என்று நீடிக்கப்பட்டுள்ளது…

ஏன் இப்படிப்பட்ட போட்டி  வேண்டும் என்ற எண்ணங்கள் எழலாம்… சொல்கிறேன்… போட்டியை நடத்துவதன் மூலம் பல இணையத்தள உறவுகளிடம் உள்ள இலைமறை காயாக இருக்கிற திறமைகள் வெளிப்படுத்தும் நோக்கம் தான்… ஊன்று கோலின் உதவியுடன் நடக்கும் மனிதனை  சொந்த காலில் நடக்கவைப்பதுபோல… நன்றி…

நானும் என்னுடைய  தனபால் அண்ணாவும் தொலைபேசியில் பேசி  ஒரு முடிவு எடுத்தோம். அதன் விளைவுதான் :

ரூபனின் தீபாவளிச் சிறப்புக் கவிதைப் போட்டி

கவிதை எழுதுங்கள்… பரிசு அள்ளிச் செல்லுங்கள்…

போட்டிக்கான தலைப்பு :

1. நாம் சிரிக்கும் நாளே திருநாள்

2. ஒளி காட்டும் வழி

3. நாம் சிரித்தால் தீபாவளி

போட்டியின் விதிமுறைகள் :

1. கவிதை மரபு சார்ந்தும் இருக்கலாம், வசன கவிதையாகவும் இருக்கலாம், கவிதை வரிகள் 15க்கு குறையாமலும் 25க்கு மிகாமலும் இருத்தல் நலம்.

2. ஒரு பதிவரின் ஒரு தலைப்பிலான ஒரு கவிதை மட்டுமே போட்டியில் சேர்த்துக் கொள்ளப்படும்.

3. கவிதையினை தங்கள் தளத்தில் 310/10/2013 இரவு 12 மணிக்குள் (இந்திய நேரம்) பதிவிடப் பட்டிருக்கவேண்டும்.

4. நடுவர்களின் தீர்ப்பே முடிவானதாக இருக்கும்

5. உங்களின் தளத்தில் கவிதையை வெளியிட பின் அனுப்பவேண்டிய மின்னஞ்சல் முகவரி : rupanvani@yahoo.com & dindiguldhanabalan@yahoo.com

நடுவர்கள் :

திரு. ரமணி ஐயா அவர்கள் (yaathoramani.blogspot.in)

திருமதி. ரஞ்சனி நாராயணன் அவர்கள் (ranjaninarayanan.wordpress.com)

திருமதி. தென்றல் சசிகலா  அவர்கள் (veesuthendral.blogspot.in)

 திரு. த.தவரூபன்(ரூபன்) அவர்கள் (2008rupan.wordpress.com)

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-

சிறைக்கூட்டுக் குயிலே வெளியே வா….வா….

பள்ளிக் காலங்களில்
பரீட்சைகள் முடிந்தது
சொந்தங்களைப் பார்க்க
வலிகள் தாங்கிய-இதயத்தை
மெதுவாக-தாங்கிய படி
புயல்காற்று மனதுக்குள்-வீசியதுபோல
வீதியை நோக்கி வருகிறேன்
பேருந்தில் ஏறுவதற்கு-வந்தது பேருந்து
இருக்கை இல்லாமல் கால்கள் வலிக்க வலிக்க
நின்ற நிலையில் பயணிந்த போது
ஓர் இருக்கையில் அழகிய இளம்பெண்-அமர்ந்திருந்தாள்
அந்த இருக்கையின் அருகே
நானும் அமர்ந்தேன் ஒன்றாக பயணித்தேன்

சில நிமிடங்கள் சில மணித்தியாலயங்கள்
அவள் பேசாமல் இருந்த ஒவ்வொரு
நிமிடங்களில் என்பார்வை-அவள் முகத்தை
சுட்டுக் கொண்டேயிருந்தது
ஏதோ இறைவன் செய்த
தவமென்று-தொரியவில்லை
அவள் கைக்குட்டை தவறுதலாக
பேருந்தில் விழுந்து விட்டது

அவள் ஜன்னல் ஓரத்தில்-இருக்கையில்
அவள் முடிகளை காற்று
திருடிக் கொண்டே இருந்தது
ஏதோ தன்னை மறந்து-கற்பணை
கடலில் மிதந்து கொண்டு -இருந்தாள்
அவள் கைக்குட்டையை-எடுத்து
என் கையாள் பொத்திய-படி
இந்தாங்கள் என்று-நீட்டினேன்
ஏதோ மெளனம் கலந்த
புன்னகை அவள் முகத்தில் -மலர்ந்தது,
அவள் சிரிப்பில் கட்டுண்டு
அவள் சிரிப்பு என் -கழுத்தில்
மாலையாக ஏறியது போல்-ஒரு
ஒரு புன்னகைப் புயல்-என்னுள் வீசியது

என் வீட்டில் இருந்து
உன் வீடு மூன்றாவது- வீதியென்று
நீ சொன்னபோதுதான் நான்-அறிந்தேன்
நீ சிறகுடைந்த பறவை-போல்
நீ வீட்டுக்குள் கட்டுண்டு கிடந்தாய்
என்பதை நீ சொன்னபோதுதான்-நான் அறிந்தேன்
நீ ஒரு சிறைக்கூட்டுக் -குயிலென்று
காதல் என்னும் சிறகை வளர்த்து
கூட்டை ஒடைத்து வெளியே வருவாயா

உன் விலாசம் அறிந்த-நான்
உன் வருகைக்காக-வீதியோரத்தில்
பயணிகள் நிழல் குடையின் கீழ்
பேருந்து பயணிகளில் ஒருவனாய்
உன் வருகைக்காக-நான்
காத்திருப்பேன் என் சிறைக் கூட்டுக் -குயிலே
நீ வெளியே வா…..வா…….

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

புத்தாண்டு தமிழுக்கு பொன்னான தைமாதம்.

புத்தாண்டு தமிழுக்கு பொன்னான தைமாதம்.

ஆண்டு பிறந்தது அன்னை-அரசினில்
ஆண்ட பரம்பறை நீயல்லவோ-அடா
ஈண்டு முழங்கிட எக்காளம்-ஊதிட
எழுக எழுகென்று நான் சொல்லவோ
தூண்ட மணிச் சுடா வையமெல்லாம்-உருது.
தோன்றிடும் என்பது மெய்யல்லவோ-அன்று.
நீண்டு வளர்ந்த நம் தாயாரின் -ஆயங்கள்.
மீண்டும் துலங்கிடும்-தையல்லவோ.

சோற்றுக்கும் மாட்டுக்கும் சுரைப்பானை.புடலைக்கும்.
சொன்னான் வணக்கங்கள்.-தமிழனன்றோ.
ஓடும் ஆற்றுக்கும் வயலுக்கும்.
அறுகுப் பானைக்கும்-அமைத்தான். விழா ஒன்று-தமிழனன்றோ.
ஆளும் நாட்டக்கும் வீட்டுக்கும்-உழவே தலையென்று.
நச்சசென்று சொன்னவன்-தமிழனன்றோ
என் பாட்டுக்கு மாறுகிறாய் மறைக்கின்றாய்-போடா.
உன் பாட்டனும் பூட்டனும்-தமிழனன்றோ!

புத்தாண்டு தமிழனுக்கு பொன்னான தைமாதம்.
புரியாமல் அலையாதீர் பைத்தியங்கள்.-இங்கு.
வித்தாண்டு விதையாண்டு விழு றூற்றாண்டாடு!.
விளைவதால் மறவாதீர் பைத்தியங்கள்.-உடன்.
இத்துண்டு தாள்கண்டு எம்மோடு-சேருவீர்.
இனியேனும் தெளிவீர்கள் பைத்தியங்கள்.
தூய சத்தாண்டு வருகின்ற-தைமாதம்
பொங்கலே தரவேண்டம்.-யாவருக்கும் வைத்தியங்கள்.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

சார்லி சாப்ளின் இளமைப் பருவம்.Charlie Chaplin

சார்லி சாப்ளின் இளமைப் பருவம்.Charlie Chaplin

சாப்ளின், லண்டனில் உள்ள வால்வோர்த்தில் சார்லசுக்கும் ஹன்னா ஹாரியட் ஹில்லுக்கும் மகனாகப் பிறந்தார். இவர் பெற்றோர் இருவரும் “மியூசிக் ஹால்” கலைஞர்கள். சாப்ளின் பிறந்த சில நாட்கள் கழித்தே இவர்களது திருமண வாழ்க்கை முறிந்தது. சாப்ளின் அவர் அன்னையின் கண்காணிப்பில் வளர்ந்தார்.1896-இல் ஹாரியட்டிற்கு வேலை ஏதும் கிடைக்காத நிலையில்,சார்லியும் அவரது சகோதரர்சிட்னியும் லாம்பெத் வொர்க்கவுசில் இருக்கும் நிலை ஏற்பட்டது.பின்னர் இருவரும்அநாதைகளுக்கான பள்ளி(Hanwell School for Orphans and Destitute Children) ஒன்றில்வளர்ந்தனர். இதற்கிடையில் இவர் தந்தை குடிப் பழக்கத்தினால் உடல் நலம் குன்றி சாப்ளினின் 12-ஆவது வயதில் மரணம் அடைந்தார். இதனால் இவர் தாயும் பெரும் மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாகி கிராய்டனில் இருந்த “கேன் ஹில் அசைலம்”(Cane Hill Asylum) என்ற மன நலம் பாதிக்கப்பட்டோருக்கான காப்பகம் ஒன்றில் சேர்க்கப் பட்டார்.பின்பு இவரும் 1928 இறந்தார்.

சாப்ளின் 5 வயதிலேயே நடிக்கத் தொடங்கி விட்டார். முதன் முதலில் 1894-இல் மியூசிக் ஹால்-இல் அவர் தாய்க்கு பதிலாக ஒரு வேடத்தில் நடித்தார்.சிறுவனாக பல நாட்கள் உடல் நலக் குறைவால் படுத்த படுக்கையாக இருந்த பொழுது, இரவுகளில் அவரது தாய் ஜன்னல் ஓரம் அமர்ந்து வெளியில் நடக்கும் நிகழ்வுகளை நடித்துக் காட்டுவார். சாப்ளினுக்கு பத்து வயது இருந்த பொழுது,சிட்னி லண்டன் ஹிப்போட்ரோமில் “சின்ட்ரெல்லா ” பாண்டோமைமில் ஒரு பூனையாக(நகைச்சுவைக் கதாப்பாத்திரம்) நடிக்கும் வாய்ப்பை வாங்கித் தந்தார். 1903-இல் “ஜிம்,அ ரொமான்ஸ் ஆஃப் காக்கைய்ன்”(Jim, A Romance of Cockayne) நாடகத்தில் நடித்தார். இதற்குப் பிறகு அவரது முதல் நிரந்தர வேலை கிடைத்தது – செர்லாக் ஹோம்ஸ் நாடகத்தில் செய்தித் தாள் விற்கும் சிறுவன் பில்லி வேடம்.இதனைத் தொடர்ந்து கேசீஸ் கோர்ட் சர்க்கஸ்(Casey’s Court Circus) நடத்திய பல்சுவை நிகழ்ச்சியிலும் , Fred Karno’s Fun Factory slapstick நகைச்சுவை நிறுவனத்தில் கோமாளி வேடத்திலும் நடித்தார்.அமெரிக்காவின் குடிபெயர்ப்புப் பதிவுகளின் படி கார்னோ குழுவுடன் October 2, 1912 -இல் அமெரிக்கா வந்தடைந்தார். கார்னோ குழுவிலே ஆர்த்தர் ஸ்டான்லே ஜெப்பர்சனும் இருந்தார்-இவரே பின்னர் ஸ்டான் லாரலாக பிரபலமானார். இருவரும் சிறிது காலம் ஒரே அறையில் தங்கினர்.

இறப்பு

இறப்பு

இறப்பு

பிறப்பு என்னு-சக்கரம்.
சுழழ்வது -போல.
இறப்பு என்ற -சக்கரமும்.
உலகில் சுழழுது.
உலகில் மனிட பிறவி -எடுத்தவன்.
வாழ்வான் என்பது-பொய்.
ஆனால் மரணம் என்பது-உண்மை.
சாவுக்கு துணிந்தவன்.
தரனியில் சரித்திரம்.
படைக்க முடியும்

ஒரு தாயும் தந்தையும்.
விதைக்கும் விதையில்-அல்லவா!.
நாம் பிறந்தோம்.
தாயனவள் பத்து மாசம்(10).
தன் வயிற்றில் சுமாந்தவள்.
அந்த நேரத்தில் தாயின்-வயிற்றில்.
எட்டி.எட்டி எத்தனை- தடவை .
உதைத்தோம்-அல்லவா!.
அந்த உதையின் -வலியையும்.
பொறுத்துக் கொண்டு வாழ்ந்தால் -அல்லவா!

தாயின் வயிற்றில் இருந்து.
பிறந்தவுடன்-முதலில்.
நாம்.அம்மா. அம்மா.
என்று அழுகின்றோம்.
அந்த வேலையில் தாயனவள்.
அடையும் இன்பம்-மேல்.
அப்படி பெற்று.வளர்த்து.
நாலுபெயர் பார்க்க-வளர்த்த விட்ட.அன்னையை.
விட்டு நிரந்தரமாக பிரிவு.
ஏற்படுமல்லவா.-அதுதான்
இறப்பு.இறப்பு.

இந்த பூமியில் வாழ்கின்ற.
ராசாவா சரி.மந்திரியா சரி.
எல்லோரும் இறுதியில்.
இறப்பு என்ற ஆறு(06) மண்னுக்குத்தான்.
சொந்தம்.அல்லவா!.
இந்த மாய உலகில் நான் பெரிது.
அவன் பெரிது-என்ற போட்டி எதற்கு?????.
என்ற இறுமாப்புடன்- வாழ்கின்றான்.
இன்றைய .மனித குலம்.
மண்னுக்காகவும். நாட்டுக்காகவும்.
போட்டி போட்டு வாழ்கின்ற -சமூகம்.
கடசியில் என்னதான் கொண்டு.-செல்வது.
ஒன்றுமேயில்லை.
எதற்காக ஏன் மனிடா சண்டை போடுகின்றாய்.????.
இறப்பு என்ற உலகை அடைய முதல்.
பிறப்பு என்ற காலத்தில் சந்தோசமாக -வாழ்.
நீயும் வாழ்.
உன் சமூகத்தையும் வாழ பழகிக் .
கற்றுக் கொடு.

இந்த உலகில் -வாழ்ந்வர் கோடி.
வாழ்ந்து மறைந்தவர் கோடி.
மக்கள் மனதில் நிலையா வாழ்பவன்-யார்????.
சத்தியம் தர்மம் நேர்மை-மூன்று.
ஒருங்கே உள்ளவன்தான்.
மக்கள் மனதில் வாழ்வான்.
உலகிலும் வாழ்வான்.

காடுவரைப் பிள்ளை கடசி வரை யாரோ??????
என்ற பாடல் அடிகள் மூலம்.
நாங்கள் எப்படி வாழ்ந்தாலும்.
எங்கள்லிடம் நிலையா நிலைத்து-நிப்பது.
நாங்கள் செய்யும் புண்ணியம்-மட்டுமே.
இறப்பு என்பது இறைவனால்
படைக்கப்பட் ஒவ்வெரு ஜீவ னுக்கும்-உண்டு.
மானிடன் இறப்பது உறுதி.
இறந்த பின்பு வாழ வேண்டும்மென்று-நினைத்தால்.
வாழும் சில நாட்களில்-தர்மம் செய்.
இறப்பையும் பிறப்பையும்.
மனிடனால் மாற்ற முடியாது.
எம்மை படைத்த -இறைவனுக்கு.
மட்டுமே.முடியும்.
பிறப்பு என்பது இறைவன் -நியதி.
இறப்பு என்பது -உலக நியதி.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

கடல் வழிப்பயணம் சிறுகதை (தொடர்ச்சி-பாகம்-05.துடன் நிறைவு கான்கிறது)

கடல் வழிப்பயணம் சிறுகதை (தொடர்ச்சி-பாகம்-05.துடன் நிறைவு கான்கிறது)
பாகம்:-01.02.03.04.05 என எழுதப்பட்டுள்ளது……இப்போது இறுதித் தொடர் தொடர்கிறது.பாகம்-05.

உறவுகளை ஏற்றிய வாறு கனடாவை நோக்கி கப்பல் பயணிக்றது.எங்களுடைய கப்பலுக்கு இயற்கை அன்னையால் எந்த ஒரு தீங்கும் வரக்கூடாது என்று எங்கள் மனதுக்குள் எங்கள் குல தொய்வங்களை.
வேண்டி நின்றோம்.

இரவு பகலாக (90)நாட்கள் கடலில் பயணம் செய்ய வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது ஒவ்வெரு நாட்டு எல்லையும் கடக்கும் போது எத்தனை இடையூறுகள் வந்தது.அதையும் தாங்கிக் கொண்டு எங்கள் மாலுமி.எல்லாத்தையும் சமாலித்து கப்பலை ஓட்டிக் கொண்டுயிரந்தார்.கடலில் கப்பல் சொல்லும் போது.பெரிய பெரிய.இராச்சித அலைகளுக்கும் பெரிய பெரிய பனிக்கட்டிகளுக்கும்.பாறைக் கற்களையும் கடந்து. மிகவும் நுற்பமான முறையில். கெட்டித் தனமாக.கப்பலை ஓட்டினார்கள்.இரண்டு மாலுமிகளும்.

சரியாக ஒன்டரை. மாதம் கழித்த பின்பு எங்கள் இடம் கை வசமிருந்த . தண்ணீர். உணவு எல்லாம்.ஒர் அளவு குறைந்து கொண்டு வந்தது.காலையில் சாப்பிட்டால் இரவில்தான் சாப்பிடுவது.என்ற மாதிரி.நாள் ஒன்றுக்கு.இரண்டு வேலை உணவு என்ற அடிப்படையில் உண்டு வந்தோம்.மற்ற நேரங்களில் தண்ணீரை. குடிப்பதுதான்.இருந்தாலும் கடல் மார்க்கப் பயணத்தின் போது ஒற்றுமையாக ஒருவருக்கு ஒருவர்.உணவு பரிமாரிச் சாப்பிடுவதுதான் வழக்கம். கடத்த மூன்று மாதங்களில் எங்கள் வாழ்வில் சொல்ல முடியாத துன்பங்களை சுமந்து கொண்டு வாழ்ந்தோம்.அதே போல்(03) கழித்து நாங்கள் பயணித்த கப்பல் .கனடா துறைமுகத்தை.சென்றடைந்த போதுதான். மனசு ஒரு திருப்தியடைந்தது.அதன் பின்பு நாங்கள் ஒரு. நாள் பொழுதை துறைமுகத்தில் கழிக்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது…

மறு நாள் எங்களை ஒவ்வெருவராக இறக்கினார்கள்.எங்களுக்கு சாப்பாடு மற்றும் உடைகளும். சிறு குழந்தைகளுக்கு. பால்மா. விஸ்கட் உணவுப் பண்டங்களையும் தந்தார்கள்.அதன் பின்பு எங்களை தனித்தனியாக .சந்திப்புக்களை மேற்க் கொன்டார்கள்.அதிலும் பல இன்னல் களை சந்தித்தோம்.அதிலும் ஒருசிலரை கூட்டில் அடைக்கப்பட்ட கிளி போல சிறை வாழ்கையும் வாழ்ந்தார்கள்.சிலரை குடியுருமை கொடுத்து அன்நாட்டு பிரஜயாக்கினார்கள் அதில் நாங்களும் உள்ளடங்கப்பட்டோம் என்று இலக்கியா சொன்னால்.

நாங்கள் கஸ்டப்பட்டு கடல் வழிப் பயணமாக புறப்பட்ட மாதிரி எத்தனை நாட்டு ஏதிலிகள் சென்றுள்ளார்கள்.எத்தனை பேர் கடலின் பனிப் பாறையுடன் மோதுண்டு.கடல் நீரில் மூல்கி வரலாறும் உண்டும்.கடலலையால் அடித்துண்டு கடல் வாழ் உயிர் இனங்களுக்கு இறையாக போன கதையும் உண்டு.இப்படியான கடல் வளிப்பயணத்துக்கு எம்பக்கம் இறைவன் துணையிந்தால் நாங்கள் எடுக்கின்ற ஒவ்வெரு பயணமும் வெற்றி நடை போடும் என்பது திண்ணம்.

(ஆனால் எங்கள் இலக்கையும் அடைந்து விட்டோம். கனடாவில் குடியுருமை பெற்று விட்டோம்.)
{சிறந்த செயல் மிக்க துணிச்சலான முடிவை .நீங்கள் தான் எடுக்க வேண்டும்.-கடல் வளிப்பயணத்துக்கு}
{கடல் வழிப் பயணம் சிறுகதை நிறைவு பெற்றது.}

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

கடல்வழிப்பயணம் சிறுகதையின் தொடர்ச்சி(பாகம்-04)

கடல்வளிப்பயணம் சிறுகதையின் தொடர்ச்சி(பாகம்-04)

கடல்வழிப்பயணம் சிறுகதையின் தொடர்ச்சி(பாகம்-04)

கனடா வந்தால் சில சமயம் சந்திக்க வாய்ப்பு கிடைத்தால் சந்திக்கலாம் என்று கூறினால்.

ஒரு(01) வருடம் கழித்த பின்பு எனது வேலையின் நிமிர்த்தம் கனடா சென்றேன். விமான நிலையத்தில்.
இறங்கியவுடன் எனது பணியின் நிமிர்த்தம் உடனடியாக வேலைக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றேன் மீன்டும் பணியை முடித்து வந்து ஒரு நட்சத்திர கோட்டலில் தங்கினேன்.அடுத்த நாள் சில சாமன் வேண்டுவதற்கு கனடாவில் உள்ள .சுப்பா மார்க்கட்டுக்கு சென்றேன் அங்கு பொருட்கள் வேண்டி நிக்கையில்.
“அந்த வேலையில் அண்ணா…..அண்ணா….அண்ணா…… என்ற ஒரு பெரிய சத்தம் கேட்டது .சற்று நான் திரும்பி பார்க்கையில் என்னை இறுகி அனைத்த படி கட்டிப்பிடித்தாள் ஒரு. பெண் .அந்த வேலையில் .
நான் சற்று மொளனவித்துப் போனேன்.அதன் பின்பு சொல்லுகின்றால் .”இலக்கியா என்னை மதிச்சிங்கலா.என்று கேட்டால் ” நான் இல்லை என்று பதில் கூறினேன்”பின்பு சொல்லுகின்றால் இலக்கியா.தாயிலாந்தில்.தொடர் வண்டியில் நீங்கள் பயணம் செய்த போது நீங்கள் தூங்கிய போது.உங்கள் “தினப்பதிவேடூ) டயரியை எடுத்து தந்த நான்தான் அண்ணா என்று சொன்னால்.இலக்கியா.

அந்த வேலையில் இலக்கியாவிடம் கேட்டேன்.எப்படி பயணித்து வந்தனிங்க என்றும் அம்மா அப்பா எப்படி சுகமாக இருக்காங்களா?என்று வனாவிய போது. அதற்கு இலக்கியா அழுதால். எங்கட கடல் வளிப் பயணத்தின் போது என்னுடைய ஒரு தங்கையை இழந்தோம்.அண்ணா எப்படி என்று அவள் இடம் கேட்டேன்..
எங்களுடைய பயணனம் தாயிலாந்து நாட்டில்லிருந்து சுமார் (03)மாதங்கள் உள்ளடங்களான பயணம்.அதற்காக எனது தங்க சங்கிலி.எனது கை வளையல்.அம்மாவின் தங்கள் வளையல்.எல்லாத்தையும் தாயிலாந்தில் உள்ள நகைக்கடையில் அடகு வைத்தோம்.அதற்கு வைத்து சாப்பிடக் கூடியஅதாவத பழுதடையாமல் இருக்ககூடிய உணவுகளை வேண்டி வைத்தோம்.நாங்கள் தாயிலாந்துக்கு வந்து (01) மாதம் கழித்த பின்புதான் இரவில்(11.00பி.ப)எங்கள் உறவுகளை ஏற்றிய வாறு
புறப்பட்டது…
(தொடரும்………………..)
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-