பெற்றவளின் ஓர் அழுகை

தீபம் ஏற்றும் நாளில்

தீராத துயரங்கள்-வந்து

என்மனதை வதைக்குது-மகனே

கல்லறை மேனி தழுவிய-உன்னை

காணத் துடிக்குது என்கண்கள்

அரும்பு மீசை வளரும்-போது

துள்ளித் திரிந்த பருவங்களும்

பிள்ளைச் செல்வங்களை-கண்டால்

உன்நினைவுதான் ஓடி வருகிறது-மகனே!

கல்லறை மேனி தழுவிய-என்மகனே!

கண்விழித்து கல்லறை-திறந்து வா…..மகனே!

 

பஞ்சடைத்த என்னுள்ளம்

நெஞ்சடைத்து போகுதோ….

உன் அம்மாவின் கூக்குரல்

விண்னுக்கு  கேட்கிறதா மகனே!

யார் கண்ணு பட்டதென்று-தெரியவில்லை

உன் வாலிபப் பருவத்தில் கண்மூடினாய்-மகனே!

கல்லறை மேனி தழுவிய-என்மகனே!

கண்விழித்து கல்லறை-திறந்து வா…..மகனே!

 

உன் கல்லறையில் இருந்து-நான்

ஆணையிட்டு சொல்லுகிறேன்-மகனே

வரலாற்றை ஒருபோதும்-எம்மினம் மறக்காது

துன்பங்களை சுமந்தவன்

துயரங்களை எப்போதும்-நன்கறிவான்

உன் வித்துடல் சங்கமித்த-மண்ணில்

புதிய வரலாறு உருவாகும்

பாரில் உள்ள மாந்தர்கள்-அதை

பொறுத்திருந்து பார்ப்பார்கள்

என் விழி ஓரம் நீ்ர்சிந்த-விதி ஒன்று

இறைவன் எழுதிவிட்டானா?? –மகனே.

கல்லறை மேனி தழுவிய-என்மகனே!

கண்விழித்து கல்லறை-திறந்து வா…..மகனே!

 

 

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-