அன்பே நீ அறிவாயாக

உன் புன்னகை தேசத்தில்

புதையுண்ட தருனத்தில்

நான் புதிதாக மலர்ந்த மலர் அல்லவா

வாழ்க்கை என்பது ஒருமுறை

அதை மகிழ்ச்சியாக வாழ

கற்றுக் கொடுத்தனி –நீ அல்லவா

 

 

நீ செல்லும் பாதையெல்லாம்

நான் தொடர்ந்து வருவதை –நீ

விரும்பவில்லையடி எத்தனை முறை

 திட்டிப் பொழிந்தாய்!!!!!!!

பூமித் தாய் பொறுப்பது போல

உன் பேச்சை பொறுத்துக்கொண்டு

தினம் தினம் வாழ்ந்தேன் அல்லவா

 

 

நான் உன்னை விட்டுப் பிரிந்து போனாலும்

என்  வித்துடல் தாங்கிய விதை குழியை

நிறப்ப உன் பாதச்சுவடு பட்ட

மண்ணினால் மட்டும் முடியும்

என்பதை நீ அறிவாயக. அன்பே

அதனால் அல்லவா உன்னை

தொடர்ந்தேன் அல்லவா -அன்பே

-நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-