என்னவளே…என்னவளே…

என்னவளே என்னவளே

உன் நினைவுதான் எனக்கு

இரவின்ஒளி வட்டம்

அந்த ஒளி வட்டந்தான்-கனவுகளின்

அலையோசையில் –நான்

தினம் தினம் உயிர் வாழ்கிறேன்

நான் உயிரோடு வாழும் –வரை

உன் நினைவும் உயிரோடு வாழும்

 

மலர்களின் சிரிப்பு ஒருநாளில்-இறந்துவிடும்

அதன் மணமும் ஒரு நாளில் போய்விடும்

நிலா உதித்த நாளிகையில் –இருந்து

மறையும் நாளிகை வரை –வெளிச்சம் கொடுக்கும்

உனக்காக நான் தினம் தினம் –கவிதை வரைவேன்

என் உயிர் மூச்சு இருக்கும்-வரை

 

சூரியனின்  தனியாத வெம்மையும்

திசைகள் மாறி மாறி வீசும்  சுழல் காற்றும்

வானமே கண்ணீர் வடிக்கிறது

இற்கையே என் நிலையைக் கண்டு

அனுதாபம் செய்யுதடி………….

 

நீ ஏன் என்னை  விட்டு விட்டு தள்ளிப் –போகிறாய்

உன்னை நினைத்துப் பார்க்கும்-போது

இணைய வானில் விரிந்து

பறந்தது என் கவிதையானது

விரிந்து பறந்த கவிதையில்-கலந்திருப்பது

உன் மீது கொண்ட எல்லையில்ல-காதல்தானடி

என்னவளே…என்னவளே இன்னும் ஏன்

தள்ளிப் போகிறாய்……..

 

–

நன்றி-

-அன்புடன்-

-ரூபன்-