சிலமணிநேரம் சிலமுடிவுகள்(பெருங்கதை பாகம்-02.)

சிலமணிநேரம் சிலமுடிவுகள்(பெருங்கதை பாகம்-02.)
“ஒருமனிதன் பிறக்கும் போது தாலாட்டுடனும்(2)இரண்டு.காலுடனும் பிறக்கின்றான் நாம் கடசியில் போகும் போது ஒப்பாரியுடனும்(08)எட்டுக்காலில் போகின்றோம்.மனிதன்;பிறக்கம் போதும்.இறக்கும் போதும் இசையுடன் போகிறான் கமலின் அப்பாவின் உடல் இடுகாட்டை நோக்கி செல்கிறது. தன் அப்பாவின் கிரியைகள் முடிந்த பின் கமல் சனங்களுடன் சனமாக சோர்வடைந்து வாடிய முகத்துடன் வீடு வந்தான்…………………….மாலாவின் கணவன் இறந்து 6.ஆறு மாதங்கள் கடந்த நிலையில்.

தன் கணவன் இறந்த கம்பணியை நோக்கி நகர்கின்றால் ஏன் என்றால் தன் கணவன் இறந்தமைக்கான நஸ்டஈடு கோரி கம்பனி முதலாலியிடம் போனால்.கம்பனி முதலாளி சொல்லுகின்றார் எங்களால் நஸ்டஈடு தரமுடியாது.பெரிய தொகையாக.இருந்தாலும் உன் கனவன் வேலை செய்தற்கா எங்களால் இயன்றளவு இருபதாயிரம்(20000) ரிங்கிற்(வெள்ளிப்) பணம் தருகின்றோம்.என்றார் கம்பனி முதலாளி.
“மாலா சொல்லுகின்றால் என் கணவர் இருபதாயிரம்(20000)ரிங்கிற்(வெள்ளிப்) பணத்துக்கா.பெறுமதியா? சார் என்று” மாலா கேள்வி கேட்டால். (30)முப்பது வருடங்களாக கம்பனிக்கு நாயா பேயா உழைச்சாரே அவருக்கு இந்த (20000)இருபதாயிரம் (ரிங்கிட்டா)வெள்ளியா என்று மாலா ஆத்திரத்தில் மணமுடைந்து பேசினால்.

மாலா தனியாள் யாருடைய உதவியும் இல்லை என்றதை பொருட்ப்படுத்தாது தத்துணிவுடன்.தன்நம்பிக்கையுடன் அவள்(தொழிலார் நீதி மன்றில்) ஒரு சட்டத்தரனியை பிடித்து கம்பனி முதலாளிக்கு எதிராக வழக்குத் தாக்குதல் செய்தால் அதை நீதி மன்றம் ஏற்றுக் கொண்டது வழக்கு சுமார் (11)மாதங்கள் கடந்த நிலையில்(12) மாதம் தீர்ப்பு மாலாவுக்கு சதகமாக தீர்ப்பு. வழங்கப்பட்டது.மாலாவின் கணவரின் இழப்புக்கு கம்பனி முதலாளி சுமார்(200000)இரண்டு இலச்சம் வெள்ளிப் பணம் கிடைத்தது.அதை வைத்துக்கொண்டு…….
தொடரும்……………….
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

சிலமணிநேரம்.சிலமுடிவுகள்(இது ஒரு தொடர்கதைபாகம்-01)

சிலமணிநேரம்.சிலமுடிவுகள்(இது ஒரு தொடர்கதை)
மாலாவின் குடும்பம் வசதிபடைத்த குடும்பம் அல்லாமல் நடுத்தரவர்க்கத்தை சேர்ந்தவர்கள்.மாலவுக்கு அன்க்புகாய் ஆசைக்காய் அழகான ஒரு செல்லவப் புதல்வன்.அவன்தான்(கமல்)மாலாவின் கணவன்குடும்பத்தார் பெருமையும் புகளும் படைத்தவர்கள்.அவர்கள் தங்களையோ தாங்கள் புகழ்ந்து கொள்வார்கள்.மாலாவை ஒரு புறத்தியார் போலதான் அவளையும் மகனையும் பார்த்தார்கள்.இப்படி புகழ்வதும்.கழித்து நடப்பதும் மாலவுக்கு பிடிக்க வில்லை.அவள் ஒதுங்கி நடந்தாள்.மாலா தன் மனதுக்கு நினைக்கின்றால்.
“என்ன செய்வது வாழ்கைப்பட்டு விட்டோம் என்னதான் செய்வது.”
என்று மாலா தன் மனதுக்குள் அங்களாக புலம்பிக் கொண்டு இருந்தாள் மாலா.
மாலாவின் கணவர் உயிருடன் இருந்த காலத்தில் அவர்கள் வாழ்ந்தது கிராமப்புறந்தான் மற்றவர்களைப் போல சரிக்கு சமமாக வாழ்ந்தார்கள்.மாலாவின் கணவர் தனியார் கம்பனியில் “உதவியாளராய் வேலை செய்தார்.அதில் வரும் பணத்தில்தான்.வீடு.மோட்டர்.கார்.என்றுபடிப்படியாக வாங்கிக் கொண்டார்கள்.இருந்தாலும் தன் கணவருக்கு வரும் 2000 (ரிங்கிட்)வெள்ளிப் பணத்தில்தான் இவ்வளவு பொருட்களையும் வேண்டினால்.மாலா மிகவும் சிக்கனக்காறி.ஒரு வெள்ளிப் பணத்தை கூட கைநழுவ விடமாட்டால்.அவளின் மனதில் அசையாத உறுதியாக உள்ளது என்னவென்றால்.
“தன் கணவன் வியர்வை சிந்தி உழைத்து வரும் ஒரு(01)ரிங்கிட்(வெள்ளிப் பணத்தைகூட.வீனாக போகக்கூடாது என்பதில் மிகவும் அக்கரை கொண்டவள்.கார் மோட்டர் வீடு வாங்கியதுக்குரிய பணத்தை மாதந்த அடிப்படையில்கட்டிவந்தார்கள்.அதில் மிஞ்சும் பணத்தில்தான் தன் மகனின் படிப்புச் செலவையும் வீட்டுச் செலவையும் செய்வது.வழக்கம்”.
எதீர்பாராத விதமாக தன் கணவர் வேலை செய்யும் கம்பணியில் அங்குள்ள இயந்திரத்தில் வேலைசெய்யும் போது இயந்திரத்தில் அகப்பட்டு இஸ் தலத்திலே.உயிர் விட்டார் இதைக் கேள்விப்பட்ட மாலாவும்.மகன் கமலும்(இருவரும்)கருமேகம் மழைபொழிவதைப் போல கண்ணீர் விட்டு அழுதார்கள். சிலமணி நேரம் கடந்த பின்பு அவசர சிகிச்சை வகனம்மூலம் அவளின் கணவரின் உடல் வந்து சேர்ந்தது
என்னதான் செய்வது.என்று மாலா தன் மனதுக்கள் அழுகைததும்பிய.மனதுடன்
“என்னை இறைவன் கை கழுவி விட்டான்” ?
என்று தன் மனதுக்குள் நினைத்தக் கொண்டு.தன் கணவனுக்கு செய்ய வேண்டிய பணிவிடைகளை செய்தாள் மறுபக்கம் தன் மகன் கமலுக்கு தலைமுடி இறக்கம்மு செய்தார்கள்(மேட்டை போடுதல்) வெள்ளை வேட்டி கட்டியவாறு. கமல் கானப்பட்டான் அந்த வேளையில் கமல் சொல்லுகிறான்.
“இனி அப்பா என்று கூப்பிட யார் இருக்கு”
என்று உரத்த குரலில் அழுதான்.பக்கத்தில் இருந்த உறவுகளும் கண் கலங்கி அழுதார்கள்.மாலவின்.
தொடரும்……………………..
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

பேராசை தந்தபரிசு(சிறு கதை)

மாலா ஓருஅனாதைஅவள் அனாதையாகஇருந்தாலும்
அனைவரிடமும் அன்பாகவும் பணிவாகவும் நடந்து கொள்வாள்அவள் சிறுவயதிலே தன் பெற்றோர்களை இழந்துவிட்டால்.அவளிடம் ஒரு நாய்இருந்ததுஅந்த நாயை அவள் அன்பாக வளர்த்து வந்தாள் அந்த நாய்யின் பெயர் ராமு.அவள் சிறுவயதினிலேயே அந்த நாயுடன் வளர்ந்து வந்தாள்.அவள் எங்கு சென்றாலும் நாயையும் அழைத்துச் செல்வாள்.
ஒருநாள் மாலா தன் நாயுடன் தெருவில் சென்றால் எதீர்பாராமல் எதிரெ வந்த லோரி அந்த நாயை வேகமாக மோதியது.அந்த நாய் துடிதுடித்து உயிரிழந்தது அதைப்பார்த்த மால துடிதுடித்து அழுதால் தன் நாயை புதைக்க மனஇல்லாதால் அதை சிறு பெட்டியில் போட்டுகாயிற்றால் மரத்தின் மேலே கட்டினால்.
நாயின் ஞாபகம் வரும் போதெல்லாம் அந்த பெட்டியை பார்த்து மனதை பக்குவப் படுத்திக் கொள்வாள்.இப்படி சில நாட்கள் கழித்த பின் ஒரு நாள் பக்கத்து விட்டு கலைமாலாவை பார்க்க வந்தாள்.கலை எப்பொழுதும் தன்னை பெருமையாக பேசிக் கொள்வாள்.கலைமாலவுடன் பேசிக் கொண்டு அந்தப் பெட்டியைப்பார்த்தாள்.என்னமாலா மரத்தின் மேலே கயிற்றால் கட்டப்பட்ட பெட்டி ஒன்று கீழே தொங்கிக் கொண்டுயிருக்குது.இது என்ன பெட்டி என்று கேட்டால்.மாலா நடந்ததை கலையிடம் கூறினால்.
உடனே கலை அந்தப் பெட்டியை திறந்து காட்டுமாறு.கேட்டுக் கொண்டால்.மாலாவும் கவலையுடன் அந்தப் பெட்டியை திறந்து காட்டினால்.என்ன அதிசயம் நாய் இருந்த பெட்டிக்குள் தங்க நகைகளும் பணங்களும் குவிந்து கிடந்தன.
மாலா மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தாள்.அவள் தன் நாய் கொடுத்த அன்பளிப்பு என்று நினைத்துப் பூட்டி வைத்தாள்.அதைப்பார்த்த கலைக்கு பொறாமை வந்தது..ஏழையாக இருந்த மாலா.இப்பொழுது வசதியாக ஆனது கலைக்கு மிகுந்த கோபம் வந்தது.
கலையும் தெருவில் கிடந்த ஒரு நாயை அடித்துக் கொன்றால் அந்த நாயை வீட்டின் மேல் கட்டினால்.தனக்கு நிறைய பணமும் நகையும் கிடைக்கப் போகிறது.என்று.தற்ப் பெருமை கொண்டால்.சில நாட்கள் உருண்டோடியது கலை வீட்டில் துர்நாற்றம் வீசத் தெடங்கியது.
ஒரு நாள் மாலா கலை வீட்டிற்கு வந்தாள்.மாலாவினால்
துர்நாற்றத்தை தாங்க முடியவில்லை.உடனே மாலா.என்ன கலைஉன் வீட்டில் துர்நாற்றம் வீசுகிறதே.என்ன அது என்று கலையிடம் வினாவினால்.
கலை மாலாவிடம் தான் ஒரு நாயை கொன்று அதை மேலே கட்டிவைத்துள்ளேன்.என்றால்.அவளின் முட்டாள் தனத்தைக் கண்டு மாலா சிரித்தால்.பிறகு அந்தப் பெட்டியை திறந்து காட்டுமாறு கேட்டுக் கொண்டாள்.கலையும் அந்தப் பெட்டியை.கீழே இறக்கி மாலாவிடம் திறந்து காட்டினாள்.
என்ன கொடுமை அந்தப் பெட்டியில் நிறைய புழு.பூரான்.தேள்.போன்ற கொடிய பிராணிகள் அதில கிடந்தன.கலை வெற்கி தலைகுனிந்தாள்.கலையின் உரிமையாளார் கலையை வீட்டைவிட்டு.துரத்தினார்.கலை தன் செய்த தவரினால்.மாலாவிடம்.மன்னிப்புக்கேட்டால்.மாலாவும் கலையை.மன்னித்தாள்.கலை கவலையுடன் வேறு ஒரு இடத்தக்கு.மாற்றலாகி.சென்றால்; .மாலா தன் வாழ்கையை.மிக மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்ந்து வருகிறாள்.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

விதிசெய்த சதியோ!சதி செய்த விதியோ!

மாம்பழம் போல உன்கன்னம் .
ரெண்டும் சிவந்தடி.
உண்முகம்சந்திரவதனத்தின்-விம்பமடி
உன் விழின் அழகில்-நான்மயங்கிட
விடை தெரியாமல் விதியில்.
பைத்தியமாய் அலைந்தேனடி.
காலம் செய்த சதியென்றோ.
கோலம் செய்த விதியன்றோ
புரியவில்லையடி

முகவரி தெரியாமல்
முந்தி கைபிடிக்க நினைத்தேன்.
நீ முடிந்த வரை ஆபாசம் காட்டினாய்.
முற்றும் துறந்த முனிவராய்.
முகம் கோணாமல்.
முதல் பாசம் காட்டினேன்.
நீ என்னை மூச்சடக்க-வைத்தாயே.
முதல் பாசம் காட்டினேன்.
அது என்னில்-முதல் தப்புத்தானடி.
காலம் செய்த சதியென்றோ.
கோலம் செய்த விதியன்றோ
புரியவில்லையடி

என்னை விட்டு விட்டு ஏன்.
மெதுவாய் அகன்று போகிறாய்.
நெஞ்சம் வெடித்து துடிக்கிதடி.
என் நிம்மதி வாழ்வும் கலைந்ததடி.
என்னை வஞ்சனை செய்து.
உரலில் துவைத்த துவையல்-போல.
என்னை துவைத்து விட்டாயடி.
காலம் செய்த சதியென்றோ.
கோலம் செய்த விதியன்றோ
புரியவில்லையடி

கொஞ்சமும் உன்மனதில்
கருணை இல்லையடி.
கொடுங்கோலான உன்மனசு.
என்னை வஞ்சித்து விட்டதடி.
உன்நிடத்தில் வாழவேண்டுமென்று.
என்மனசு துடியாய் துடிக்குதடி.
நீ செய்த துன்பத்தால்.
சோகப் பட்டியலில் விழுகிறேன்
உன்னை என்னி வாழ நினைத்ததால்.
என் வாழ்வை நானே –புதைகுழியில்
புதைத்து விட்டேனடி.
காலம் செய்த சதியென்றோ.
கோலம் செய்த விதியன்றோ
புரியவில்லையடி

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

மீனவன்

தன்குடும்பம் வாழவேண்டுமென்று.
தன்உயிரை துச்சமென மதிக்காமல்.
ஆழம் நீளம் அகலம் தெரியாத.
வங்க கடலின் அலைக்குகைக்குள்.
ஒரு கையில் துடுப்பும்.
மறுகையில் வலையும்
பிடித்த கையுடன்-வங்க கடலின்.
அலைக்குகைக்குள் தவளுகின்றான்.

குயில்கள் கீதம் பாட.
கொண்டைச் சேவல்.
பகலவனை அழைக்க.
காலைப் பொழுதினில்.
கார் இருளில் 5 மணிக்கு.
கோயில் மணியோசை-கேட்க.
ஆழ் கடலில் மீன் பிடிக்கும்.
வல்லங்கனை தள்ளி.
புறப்படுவன் எம் மீனவன்.

கடலுக்குச் சென்ற மீனவன்.
இயற்கை அன்னையின்-சீற்றத்தால்
திக்கு திசைமாறி
உப்பள நீரில் கரைந்துபோய்.
உயிர் விட்டவர்கள் -எத்தனைபேர்.
கடலகொள்ளையர்களால்.
சூரையாடப்பட்ட மீனவர்கள்.
எத்தனை பேர்……………..
பினமாக கடலலையின்-கரத்தால்.
கரைக்கு கரைஒதிங்கி பினங்கள்.
எத்தனை ………………….
மீனவனி வாழ்கை-கூரிய.
கத்தி முனையில்.
நடப்பதைப் போன்றது.

கடலுக்குப் போன-தன்கணவன்.
கரை சேரும் வரை.
மனைவி சுவாமியரையில.;
தீபம் ஏற்றி-தன்.
கணவன் கரைசேரும் வரை.
தீபம் அனையாமல்.
தன் கணவனின் -சிந்தனையில்.
தன் ஆழ்மனதை விதைத்த படி.
வாழ்கிறாள்……………………..
ஒருமீனவனின் வாழ்கை.
முற்களும் பறைத் தொடரையும்.
கொண்ட வாழ்கையாக உள்ளது.
தரணம் தப்பினால்-மரணம்.
என்ற மாதிரியல்லவா?
மீனவனி வாழ்கை…..

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

புன்னகைப் பூக்கள்

எமது குடும்பம்-ஒரு
புன்னகைப் பூக்கள்.
அம்மா அப்பா தங்கை.
சகோதரங்கள் ஒன்றாக.
கூடினால் எங்கள்.
வீடே ஒரு புன்னகை.
பூங்காவனமாக இருக்கும்
பூத்துக் குளுங்கும் புன்னகை
புன்னகைப் பூங்கா வனத்தின்.
ஒளித் தீபம் எங்கள்
அப்பாவும் அம்மாவும் அல்லவா.
பிள்ளைகள் அம்மாவென்றால்.
அது உயிர் எழுத்து புன்னகையல்லவா?
தம்பி தங்கையென்று அழைத்தால்.
அது மெய் எழுத்து புன்னகையல்லவா.
அம்மப்பா.அப்பம்மமா என்றால்.
உயிரும்.மெய் சேர்ந்த புன்னகையல்லவா?

அம்மப்பா அம்மம்மா என்றால்
அது உயிரும் மெய்யும்
கலந்த புன்னகையல்லவா?
மாமா மாமி என்றால் அது.
அதுவும் மெய் எழுத்து புன்னகையல்லவா?
புன்னகையின் பிறப்பிடம்.
புன்னகையின் வசிப்பிடம்.
எங்கள் கூட்டு குடும்பத்தில்
அது ஒரு இருப்பிடம்.

ஒருவனைப் பார்த்து.
மற்றவர்களுடன் கூடி
புன்னகை செய்தால்-அது.
நையாண்டி புன்னகை
ஒருவனைப் பார்த்து ஆகா….ஆகா….
என்று புன்னகைத்தால்-அது
ஆணவப் புன்னகை.
புன்னகை பலவிதம்.
அதை சரியாக புன்னகைத்தால்.
எங்கள் வாழ்கையில் புன்னகை சிறக்கும்.

எமது குடும்பமே புன்னகையால்.
பொங்கும் மகிழ்ச்சி மலரும்
புன்னகை பூத்த முகம்
எப்போதும் வாடாது.
மங்களகரமாக புத்துணச்சியா இருக்கும்.
புன்னகையில்லாத முகம்.
காதலியை காதலனை
இழந்தவன் போல் இருப்பான்.
வாடிய மல்லிகைப் பூப் போலயிருப்பான்.
ஒவ்வெருநாளும் செக்கனுக்குசெக்கன்.
எங்கள்முகத்தில் புன்னகையை.
மலரச் செய்தால் -உங்களை
அறியாமல் வாழ்நாள் சிறக்கும்
ஆயுள் காலம் அதிகரிக்கும்.
எப்போதும் புன்னகையை
புன்னகைத்தக் கொண்டுயிருப்போம்.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

அழுதவிழிகள்

என்விழிகள் ரெண்டும்-அழுகிறது.
விம்மி விம்மி அழுகிறது
துலைந்து போன ஜென்மங்களை.
தேடி தேடி அழுகிறது.
பக்குவமாய் வளத்து.
ஆங்குசமாய் பார்த்தோம்.
அக்கு வேறு ஆணிவேறாய்.
ஊடல் சிதரி கிடந்தடா.
என் கண் விழிகள் ரெண்டும்.
நதிநீராய் கண்ணீர்வடித்ததடா.

அம்மாவும் அப்பாவும்-உன்.
உச்சிதனை முத்தமிட்டார்.
நீ கொஞ்சி விளையாடும்
செல்லக் கிளியல்லவோ.
புத்தகப் பைதனை நீ தோழினில்
ஏந்திட்டு வீதிவழி செல்கையில்.
சிங்காரமாய் இருந்ததடா.
உன் கால் பெருவிரல்.
கல்லடி பட்டதால்.உன்நிலைகன்டு.
என் விழி ரெண்டும்
கண்ணீர் வடித்ததடா.மகனே…..

நீ சட்டென்டு தூங்கயில்.
பட்டென்டு குண்டு வந்ததனால்.
சட்டென்டு வெடி வெடித்ததடா.
வீடுமனை கோபுரமும் விகாரமாய்.
சாய்ந்ததடா சாய்ந்ததடா.
விதியென்றோ சதியென்றோ.
புரியவில்லையடா-நீ
உதிரம் வத்தி உடல் கருகி.
இளமைப் பருவத்தில் மடிந்தாயடா.
உன் நிலை கண்டு என்
விழிரெண்டும் கண்ணீர்வடிக்குதடா

அன்புக்கு அடைக்களமாய்.
பாசத்துக்கு ஒளி விளக்காய்.
ஒழுக்கத்துக்குச் சீலராய்.
கண் முன்னே வளர்ந்தாய்.
எங்கள் முத்தான முதல்-செல்வத்தை.
நினைத்து-என்முதுமை வரை
என் கண் வழிகள் ரெண்டும்.
கண்ணீர் வடிக்குதடா.

-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-

மேகம் மறைத்த நிலவு.

மனிதனின் வாழ்கை
குறுந்தூர பயணத்துக்கு-சமம்
எத்தனையோ அவலங்கள்
எத்தனையோ கொடுமைகள்.
வலிகள் தாங்கிய வாழ்கையாகவும்.
இடிகள் விழுந்த வாழ்வும்.
அடிமைகள் என்ற அடைமொழியும்.
யார் ஒரவன் சொல்ல.
சொல்லும் வலிகளை
இதயங்களில் சுமந்துகொன்டு.
மேகம் மறைந்த நிலவு போல.
வாழ்கிறன் மனிதன்.

உதிரத்தில் ஊரிப் பிறந்த-உறவே.
நீ ஊர் அறிய வளர்ந்தாய்.
உன் உதிரத்தில் பாசப்பினைப்பாக.
பிறந்த உறவே-நீ.
வறுமையின் விளிம்பில்.
துயரத்தின் நடுவே.
சுட்டெரிக்கும் பகவலவனின்.
வெம்மைக்கும்.
முத்து மணிபோன்ற மழைத்துளிக்கும்.
இடையே புரச்சி செய்து.
வீதியின் விளிம்பில-;நின்று.
ஒருசாண் வயிற்றுக்கு-பசி தீர்க்க.
படாத பாடுபட்டு-பட்டதுயரோடு.
கிழிந்த உடையோடு
அழுக்குப் படிந்த உடையுடன்.
கண்ணீருக்கும் வாழ்கைக்கும்
இடையே போராட்டம் நடத்தி.
தன் வாழ் நாள் வாழ்கையை.
மேகம் மறைத்த நிலவு போல.
வாழ வகுத்து விட்டன்.

அகிலமே இருளில் கிடக்க.
இரவு நேரத்தில்
அண்ட வெளிஆகாயத்தில்.
குளிர்ச்சியூட்டும்
நிலவு போல மணிக்கு மணி
செக்கனுக்குச் செக்கன்.
நிமிடத்துக்கு நிமிடம்.
மேகங்கள் நிலவை மறைப்பது போல.
சில மனிதனின் வாழ்வை.
மனிதன் என்னும் மேகக்கூட்டம் மறைக்கிறது.
மனிதன் என்னும் மேகக் கூட்டம்
மற்ற மனிதர்களை மறைக்காமல்.
நிலவு போன்ற தெளிவான
ஒளியைப் பரப்பும்.
மனிதனாக வாழ்வோம்.
நம் வாழ்கையை மேகம் மறைத்த.
நிலவுபோல வாழாமல்.
ஒளியூட்டும் நிலவு போல வாழ்வோம்
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-